Μάριου Τσάκα, προς τον Πρόεδρο της ΡΑΕ, Αθανάσιο Δαγούμα, στις 11 Απριλίου 2022 (εδώ) στην οποία εξηγεί γιατί δεν πρέπει να επιτραπεί στην ΕΛΒΑΛ να γίνει από πελάτης της ΔΕΔΔΑ, πελάτης του ΔΕΣΦΑ! 

Σημειώνουμε ότι κάθε φορά που ο ΔΕΣΦΑ καταθέτει κάποιο επικαιροποιημένο πρόγραμμα η ΔΕΔΔΑ αποστέλλει τις απόψεις της, όπως συνέβη και πέρυσι τον Απρίλιο.

Η “διένεξη” προκλήθηκε όταν η ΕΛΒΑΛ ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αποχωρήσει από τη συμφωνία της με την ΔΕΔΔΑ και να συνδεθεί με το δίκτυο φυσικού αερίου Υψηλής Πίεσης του ΔΕΣΦΑ, προκειμένου να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες που απορρέουν από τις νέες επενδύσεις της στον τομέα. Ωστόσο, ο Διαχειριστής αντέδρασε έντονα και υποστήριξε ότι η κίνηση της ΕΛΒΑΛ απειλεί ευθέως με ραγδαία αύξηση των τελών χρήσης δικτύου για τους οικιακούς και επιχειρηματικούς καταναλωτές στην περιοχή. Προειδοποίησε δε με ανυπολόγιστες συνέπειες από τυχόν αποχώρηση της ΕΛΒΑΛ που θα αποτελέσει, όπως ανέφερε, προηγούμενο και για άλλες εταιρείες, που θα  θελήσουν να μεταπηδήσουν από τον τοπικό διαχειριστή δικτύου στον ΔΕΣΦΑ.

Όπως εξηγούν στο energia.gr άτομα με καλή γνώση της υπόθεσης, για την ΡΑΕ δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα η ΔΕΔΔΑ να έχει λόγο να αμφισβητήσει τη μεταπήδηση μιας εταιρείας από το πελατολόγιό της, από το δίκτυο Μέσης Πίεσης σε ένα δίκτυο Υψηλής Πίεσης, και ότι είναι, ουσιαστικά, απόλυτο δικαίωμα του πελάτη να επιλέξει τον πάροχο, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική σε αγορές του εξωτερικού. «Η ΡΑΕ δεν έδωσε ποτέ βαρύτητα σε αυτή την υπόθεση, καθώς θεωρεί ότι το όλο θέμα εμπίπτει στους κανόνες περί θεμιτού ανταγωνισμού», μας είπε χαρακτηριστικά στέλεχος της αγοράς.        

Το “αντικειμενικό” πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση, υποστηρίζει ο ίδιος, είναι ότι εκτός του ότι μια εταιρεία η οποία έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας ένα τεράστιο για τα εγχώρια δεδομένα επενδυτικό έργο υποδομών, κινδυνεύει να απωλέσει τον καλύτερο πελάτη της –στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ΔΕΔΔΑ, την ΕΛΒΑΛ – απειλεί να διαταράξει την αγορά φυσικού αερίου, με ραγδαίες αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια των πελατών της.

Και αυτό επειδή το τιμολόγιο έχει υπολογιστεί με βάση έναν πολύ μεγάλο βιομηχανικό πελάτη. Σε περίπτωση που αυτός μεταπηδήσει σε άλλο πάροχο, αλλάζει με μιας το μείγμα βιομηχανικών-οικιακών πελατών όπερ σημαίνει αυξήσεις σε όλο το φάσμα χρηστών του δικτύου, είτε αφορά σε άλλες βιομηχανίες, είτε και κυρίως, στους οικιακούς.

Μια άλλη αξιόπιστη πηγή του portal εξηγεί όμως ότι ενυπάρχει και μια άλλη διάσταση στην όλη υπόθεση, καθώς, όπως λέει, το κόστος της επένδυσης για τη σύνδεση της ΕΛΒΑΛ στο δίκτυο της προκατόχου της ΔΕΔΔΑ, έχει καταβληθεί από την περιουσιακή βάση των πελατών του Ομίλου στην Στερεά Ελλάδα. Και σήμερα, ενώ έχουν πληρώσει το κόστος για την ΕΛΒΑΛ, που θεωρεί ότι δεν την βολεύει και αποχωρεί, καλούνται να επιβαρυνθούν το όποιο επί πλέον κόστος προκύψει, πάλι οι ίδιοι!

Οι ίδιες πηγές αφήνουν να εννοηθεί ότι πίσω από τις κατηγορίες της βιομηχανίας κατά της ΔΕΔΔΑ, κρύβεται η ίδια η ΕΛΒΑΛ, που εκμεταλλεύεται την ισχυρή θέση της στην αγορά προκειμένου να προωθήσει τα στενώς εννοούμενα συμφέροντά της.

Σε αυτή τη “μάχη” που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έχει ακόμη τελεσφορήσει για καμία από τις διαγκωνιζόμενες πλευρές, υπάρχει και μια άλλη διάσταση που αφορά στον τρόπο με τον οποίο η ΡΑΕ –νυν ΡΑΑΕΥ- επιτρέπει να παίζονται σκληρά παιγχνίδια ανταγωνισμού, και παραβλέπει το γεγονός ότι μια εταιρεία, εν προκειμένω η ΔΕΔΔΑ, που έχει κινητοποιήσει σημαντικούς πόρους για την ανάπτυξη του δικτύου της, κινδυνεύει να χάσει τον κυριότερο πελάτη της και επομένως, κινδυνεύει με υποβάθμιση της ίδιας της επένδυσής της.

Όμως, η πλέον επώδυνη συνέπεια του “παιγχνιδιού» που παίζεται στο ρυθμιστικό επίπεδο, δεν αφορά στην κάθε εταιρεία, η οποία δεν πρόκειται να χάσει χρήματα στο τέλος της ημέρας, καθώς ό,τι απώλειες προκύψουν τις αναπληρώνει με αυξήσεις των τιμολογίων της, αλλά στους πολίτες-τελικούς καταναλωτές που είναι πάντα οι μεγάλοι χαμένοι αυτών των καταστάσεων.

Ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα που άπτεται ευρύτερα του ζητήματος με τις χρεώσεις δικτύου των εταιρειών και το οποίο αποτυπώνει και έναν παραλογισμό του συστήματος των αγορών, είναι και το γεγονός ότι σήμερα, εξαιτίας της ραγδαίας αποκλιμάκωσης της χονδρεμπορικής τιμής του φυσικού αερίου, το κόστος του οικιακού τιμολογίου που κυμαίνεται υπό νορμάλ συνθήκες σε περίπου 15-20 ευρώ/MWh είναι ευθέως ανάλογο με τις χρεώσεις τελών χρήσης δικτύου! Ήτοι το κόστος του commodity είναι ευθέως συγκρίσιμο με το κόστος του τέλους χρήσης δικτύου!

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν οι πηγές με τις οποίες ήρθαμε σε επαφή, ο ρόλος του Ρυθμιστή. Για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να συμβουλεύσει τον εκάστοτε Διαχειριστή να μην επισπεύδει την ολοκλήρωση των επενδύσεών του ώστε να μην μετακυλίει το υπερβάλλον κόστος στον καταναλωτή, σε μια στρατηγική τεχνητής συγκράτησης των δαπανών, όπως συνέβαινε παλαιότερα, με την εξομάλυνση του ρυθμιζόμενου εσόδου και τη μεταφορά της είσπραξής του,  10-15 χρόνια αργότερα. Με αυτό τον τρόπο γινόταν δυνατή η μείωση του τιμολογίου για τον τελικό καταναλωτή! Πλέον, αυτή η διαδικασία έχει παραμεριστεί, καθώς οι εταιρείες επιλέγουν να διεκδικούν τα χρήματά τους όσο το δυνατό σε πιο σύντομο χρόνο.      

Σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση, σε περίπτωση που η ΕΛΒΑΛ μεταπηδήσει στο δίκτυο Υψηλής Πίεσης  του ΔΕΣΦΑ η επιβάρυνση για τον οικιακό καταναλωτή θα μπορούσε να φθάσει στα 4-5 ευρώ/MWh. Κάτι εντελώς φυσικό και επόμενο, καθώς από τον ετήσιο κύκλο εργασιών των περίπου 7 εκατ. ευρώ της ΔΕΔΔΑ, το 1 εκατ. ευρώ αναλογεί στην ΕΛΒΑΛ!  

ΠΗΓΗ energia.gr