Καθώς πάρα πολλές  χώρες ετοιμάζουν τα σχέδιά τους για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και της μετάβασης στη χρήση πράσινης ενέργειας, συχνά ανακαλύπτουν πως το πιάσιμο των στόχων για μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2050, είναι μία αρκετά περίπλοκη υπόθεση, όπως και η εγκατάλειψη της χρήσης των ορυκτών καυσίμων.

Τα προβλήματα που προκύπτουν φαίνονται μερικές φορές αστεία, αλλά είναι αρκετά σοβαρά και δυσεπίλυτα, μερικές φορές τόσο σοβαρά που αναγκάζουν τις αρχές και τις τοπικές επιχειρήσεις να καταφύγουν σε τολμηρές, πολύ φιλόδοξες λύσεις.

Στη Νέα Ζηλανδία, η ανεξάρτητη επιτροπή για την κλιματική αλλαγή παρέδωσε στην κυβέρνηση της χώρας, πριν έναν μήνα, τις προτάσεις της προκειμένου η χώρα να μπορέσει να πιάσει τους στόχους της για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου μέχρι το 2050. Πέρα από τις συνηθισμένες συστάσεις για στροφή προς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, μείωση των μη απαραίτητων μετακινήσεων και χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, μεγάλο ενδιαφέρον έχει η αναφορά στο μεθάνιο.

Το μεθάνιο, ο πιο απλός υδρογονάνθρακας, έχει συνήθως βιολογική προέλευση και είναι πολύ πιο βλαπτικό για το περιβάλλον από το διοξείδιο του άνθρακα που προέρχεται από τα εργοστάσια και τα αυτοκίνητα. Στη χώρα αυτή της Ωκεανίας, οι μισές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι σε μορφή μεθανίου, και το 75% του μεθανίου προέρχεται από τα κοπάδια αγελάδων και προβάτων.

Σύμφωνα με τις προτάσεις της επιτροπής, αυτές οι εκπομπές πρέπει να μειωθούν κατά 17% μέχρι το 2035, χωρίς όμως να διευκρινίζεται ο τρόπος με τον οποίον θα επιτευχθεί αυτό. Η πρώτη σκέψη πηγαίνει στη μείωση του πληθυσμού των αγελάδων κατά ένα αντίστοιχο ποσοστό, αυτό όμως δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνει, αφού η κτηνοτροφία είναι μία από τις πιο βασικές πηγές εσόδων της χώρας.

Οι Νεοζηλανδοί κτηνοτρόφοι προσπαθούν να αποφύγουν την επιλογή της μείωσης του αριθμού των ζώων τους, καταφεύγοντας σε πρωτότυπες και αδοκίμαστες λύσεις όπως ειδικά κοκτέιλ, ακόμα και εμβόλια, που θα δίνονται στα ζώα και θα επιτυγχάνουν τη μείωση των αερίων που εκλύουν βόσκοντας στα λιβάδια της χώρας.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας τις έντονες διαμαρτυρίες οργανώσεων όπως η Greenpeace, οι οποίες υποστηρίζουν πως το σχέδιο της επιτροπής έχει μία τρύπα μεγέθους αγελάδας, εννοώντας πως οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι πολύ χαμηλοί, προκειμένου να μη θιγεί η κτηνοτροφική βιομηχανία της χώρας.

Οι οργανώσεις αυτές επιμένουν πως η μείωση των εκπομπών μεθανίου θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη, οπότε δεν θα εκπλαγούμε αν στο σχετικά άμεσο μέλλον γίνουμε μάρτυρες «συγκρούσεων» μεταξύ των Νεοζηλανδών κτηνοτρόφων και των ακτιβιστών που μάχονται ενάντια στην κλιματική αλλαγή. 

Ο Mukesh Ambani είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ασία. Ο Ινδός μεγιστάνας, με συμφέροντα σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς, ανακοίνωσε πολύ πρόσφατα ένα πρόγραμμα αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων με στόχο τη δημιουργία, μέσα στην Ινδία, ισχυρής βιομηχανίας κατασκευής εξοπλισμού που είναι απαραίτητος στον αγώνα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την πατρίδα του, η οποία έχει μείνει πολύ πίσω στον δρόμο προς την «πράσινη» ενέργεια. Το σχέδιο δεν είναι πολύ λεπτομερές, αλλά έχει τέσσερις βασικούς τομείς, την κατασκευή ηλιακών πάνελ, την κατασκευή μπαταριών, την κατασκευή κυψελών καύσης υδρογόνου και την κατασκευή των ηλεκτρολυτών που είναι απαραίτητοι για την παρασκευή υδρογόνου.

Και τα τέσσερα μέρη του σχεδίου είναι πολύ σημαντικά για την μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι σίγουρα το τελευταίο, καθώς ο Ambani σχεδιάζει να φτιάξει ένα μεγάλο εργοστάσιο (Gigafactory, κατά τα πρότυπα της Tesla), το οποίο μπορεί πραγματικά να αλλάξει τα δεδομένα όσον αφορά στην χρήση του υδρογόνου σε μεγάλη κλίμακα, σαν πηγή ενέργειας για βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Αν ο Ambani και η Reliance, η τεράστια εταιρεία που διευθύνει, πετύχουν να φτιάξουν ένα γιγαντιαίο εργοστάσιο που θα χαμηλώσει πολύ το κόστος παρασκευής υδρογόνου, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την χρήση του σε πολύ ενεργοβόρες δραστηριότητες, όπως η χαλυβουργία και η τσιμεντοβιομηχανία, όχι μόνο στην Ινδία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.

Για να μείνουμε λίγο στην Ινδία, μία άλλη μεγάλη επιχείρηση προσπαθεί να κάνει ένα άλμα, το οποίο θα βοηθήσει και αυτήν και την χώρα, να περάσουν μπροστά στη μάχη για την κατασκευή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα και να πάψουν να εξαρτώνται από τους προμηθευτές λιθίου, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται μέσα σε όλες τις μπαταρίες οχημάτων.

Η Indian Oil, που λειτουργεί τα μεγαλύτερα διυλιστήρια πετρελαίου της χώρας, σε συνεργασία με την Ισραηλινή Phinergy (PNRG, TEL AVIV), θα προσπαθήσει να αναπτύξει μπαταρίες με κύριο συστατικό το αλουμίνιο. Αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο, καθώς η Ινδία διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα βωξίτη, που είναι η πρώτη ύλη για το αλουμίνιο, και είναι η δεύτερη στον κόσμο σε χυτήρια αλουμινίου, ενώ είναι γνωστό πως πολύ συχνά οι μπαταρίες λιθίου μπορεί να γίνουν τοξικές αν δεν ανακυκλωθούν σωστά.

Η Phinergy σκοπεύει να κατασκευάσει μπαταρίες αλουμινίου που στην ουσία θα είναι μίας χρήσης και δεν θα επαναφορτίζονται. Αυτό το κάνει για να ξεπεράσει την ανάγκη χρήσης κάποιων πολύ ακριβών υλικών που απαιτούνται προκειμένου να μπορεί να επαναφορτιστεί μία μπαταρία αλουμινίου. Μόλις πέφτει η ισχύς της μπαταρίας, αυτή θα αντικαθίσταται από μία νέα, και η παλαιά θα πηγαίνει προς ανακύκλωση.

Εδώ θα φανούν πολύ χρήσιμα τα βενζινάδικα της Indian Oil, τα οποία μπορεί να βρει κανείς παντού στην Ινδία, μέσα στα οποία θα γίνεται, μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά, η αλλαγή μπαταρίας. Δεδομένου του ότι κάποιες ινδικές αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν μόλις πρόσφατα αρχίσει τις δοκιμές με τις μπαταρίες της Phinergy, θα περάσουν τουλάχιστον δώδεκα μήνες μέχρι να έχουμε μία πρώτη εικόνα σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου. Αξίζει όμως να αναφέρουμε, πως η Phinergy υποστηρίζει ότι, από τις πρώτες δοκιμές, φαίνεται πως η εμβέλεια των μπαταριών αλουμινίου πλησιάζει τα 1.750 χιλιόμετρα. 

Ό,τι και να γίνει πάντως με τα σχέδια των Ινδών επιχειρηματιών, πρέπει να ομολογήσουμε πως έχουν αρκετή φαντασία και τόλμη, και όπως λέμε συχνά, «ο τολμών νικά». Αν τα καταφέρουν, θα βοηθήσουν, πέρα από τους ίδιους, και τη χώρα τους, που είναι αυτή τη στιγμή μία από τις ουραγούς στον μαραθώνιο δρόμο προς τις μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

(liberal.gr)