Η αναγνώριση από την Αμερική, επί τέλους, της δολοφονίας 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων το 1915 υπό των Τούρκων (λησμόνησε να τους κατονομάσει ο Κυρ. Μητσοτάκης στη σχετική δήλωση  του – γιατί;) επανέφερε στο προσκήνιο τις κατά καιρούς γενοκτονίες. Τις μαζικές δηλ. εξολοθρεύσεις ολοκλήρων πληθυσμών από επικυρίαρχες φυλές με συμπλέγματα ...ανωτερότητος και πανάθλιες πολιτικές επιδιώξεις! 

Μικρή ιστορία των γενοκτονιών δεν βλάπτει, δια την υπόμνηση: τι θηρίον ο άνθρωπος όταν δεν είναι... άνθρωπος.

Πρώτη συλλογική εξόντωση πληθυσμού ήταν των Τρώων υπό των Αχαιών που αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια. Από την Τροία  διέφυγε μόνον ο Αινίας που ίδρυσε την Ρώμη κατά τον θρύλο.

Πρόθεση πλήρους εξοντώσεως των Αθηναίων είχε κι ο Ξέρξης το 485 π. Χ. αλλά τον σταμάτησε ο Θεμιστοκλής στην Σαλαμίνα αν πιστεύσουμε τον Αισχύλο στους «Πέρσες». Ολίγον  αργότερα, κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο (435 π. Χ.), ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης περιγράφει πώς η  Αθηναίοι δημοκρατικοί έσφαξαν η β η δ ό ν (*) τους Μηλίους διότι απεσκίρτησαν από την «συμμαχία» τους, δηλ. την Αθηναϊκή αυτοκρατορία.

Η επομένη γενοκτονία ήταν η πρώτη που υπέστησαν οι Ιουδαίοι, επαναστατήσαντες κατά των Ρωμαίων κατακτητών. Ο «βασιλιάς» των Αντίγονος , γιός του Αριστόβουλου απήχθη στην Ρώμη αλλά επανακάμψας το 40 π. Χ. στην Αντιόχεια συνήχθη στην αρένα της πόλεως  μαζί με τους συνεπαναστάτες όπου εσφάγει υπό των Ρωμαίων του Οκτάβιου (Αυγούστου) το 37 π. Χ.

Ακούσιες  γενοκτονίες σημειώθησαν στο Νέον Κόσμο (Αμερική) με τον Κορτέζ στο Μεξικό εις βάρος των Αζτέκων το 1519-20 μ.Χ. και με τον Φραγκίσκο Πιζάρο (1475-1541 μ.Χ.) που κατέστρεψε τον πολιτισμό των ΄Ινκας. Γενοκτονικές τάσεις επέδειξαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι της Βορείου Αμερικής που εμόλυναν με Ευλογιά τους Ερυθροδέρμους ως και οι Άγγλοι κατάδικοι της Αυστραλίας που σκόπευσαν τους γηγενείς Αμπορίτζιναλ με τα μουσκέτα τους ως κινουμένους στόχους.

Το 1826, ο Ιμπραήμ πασάς σκόπευε να εξοντώσει όλους τους Έλληνες του Μοριά και τους αντικαταστήσει με ...Μαμελούκους της Αιγύπτου αλλά προκάλεσε την επέμβαση των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων στον κόλπο του Ναυαρίνου όπου κατέστρεψαν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο «εντός τετάρτου της ώρας».

Τον 20ον αιώνα αφθονούν οι γενοκτονίες όπως το 1910 των ιθαγενών της Ναμίμπια υπό της Αυτοκρατορικής Γερμανίας και  της γνωστής υπό των Τούρκων το 1915 εις βάρος των Αρμενίων. Το 1923 , οι Τούρκοι του Μουσταφά Κεμάλ που τόσον εθαύμαζε ο Αδόλφος, προκάλεσαν την γενοκτονία των Ποντίων και ενωρίτερον των Ασσυρίων. Οι  Γερμανοί Ναζί μεταξύ 1942-45 εξόντωσαν 6 εκατομμύρια Εβραίους στα διάφορα στρατόπεδα-κρεματόρια του Άουσβιτς- Μπίργκενάου στην Πολωνία, στο Νταχάου και Μπούχενβαλντ της Γερμανίας  κι’ αλλού. Μεταπολεμικώς, οι Τούτσι στην Ρουάντα και οι Ουϊγούροι στην κομμουνιστική Κίνα υπέστησαν γενοκτονική μεταχείριση.

Μία συστηματική ...παραγενοκτονία επενοήθη υπό των Τούρκων όσον αφορά στους Ελληνικούς πληθυσμούς της Κωνσταντινουπόλεως και των νήσων ΄Ιμβρου και Τενέδου , κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Προηγουμένως ο εκεί Ελληνισμός αριθμούσε περί τις 200.000 ψυχές αλλά με την συστηματική καταπίεση του Τουρκικού κράτους, οι Έλληνες αναγκάσθηκαν να  εγκαταλείψουν τις περιοχές αυτές όπου υποτίθεται ότι προστατεύοντο από την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923.

Ως αναφέρουν (ΕΣΤΙΑ 21.4.21) οι ελάχιστοι Έλληνες που απέμειναν στην Κων/λη (περίπου 2.000), το Τουρκικό κράτος «έλαβε κάθε είδους οικονομικά, διοικητικά, και ψυχολογικά μέτρα καταπίεσης εναντίον των Ελλήνων όπως εξοντωτικούς φόρους και καταναγκαστική βαρεία εργασία δι’ όσους δεν είχαν να πληρώσουν τις εισφορές, τους απηγόρευσε να ομιλούν Ελληνικά δημοσίως, επέβαλε  περιορισμούς στην εκπαίδευση και εξανάγκασε να εγκαταλείψουν  τις πατρογονικές εστίες στην Κων/λη» μετά το πογκρόμ (διωγμών) του 1955. Ο Τούρκος συγγραφέας Ορφάν Παμούκ ( βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας 2006) περιγράφει (**) τον «χαμένο παράδεισο» της Πόλης , προ του πλήρους εκτουρκισμού της.

Κώστας Κόλμερ

-----

(*) Δηλ. εφόνευσαν έως και τους εφήβους και εφείσθησαν μόνο των παιδιών της Μήλου.