Της Μύρνας Νικολαΐδου
Τετ, 24 Φεβρουαρίου 2021 - 08:18
Ο «σούπερ Μάριο» , όπως είναι γνωστός στην Ευρώπη, θα μείνει την ιστορία ως ο κεντρικός τραπεζίτης που «έκανε ότι χρειασθεί» για να σωθεί το ευρώ. Την περασμένη εβδομάδα ανέλαβε τα ηνία της χώρας του στην πλέον δύσκολη συγκυρία των τελευταίων χρόνων με αποστολή τι άλλο, από το να διασώσει την ιταλική οικονομία. Η νέα ιταλική κυβέρνηση υπό τον Ντράγκι έχει καταστήσει σαφές ότι η οικονομική ανάκαμψη
της χώρας είναι και των δύο βασικών προτεραιοτήτων της σε συνδυασμό με την αναχαίτιση της πανδημίας. Και εκ πρώτης όψεως ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Ωστόσο η αποστολή του μόνο εύκολη δεν είναι. Σύμφωνα με αναλυτές, η αναζωογόνηση της ιταλικής οικονομίας θα είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, μεγαλύτερη ακόμη και από την διάσωση της ευρωζώνης το 2012. Φυσικά οι συνέπειες από μια κατάρρευση του ευρώ θα ήταν ολέθριες, αλλά και τυχόν κατάρρευση της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης είναι βέβαιο ότι θα κλονίσει συθέμελα το εύθραυστο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η ιταλική οικονομία ήτα ήδη ανσθενής και πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Από το 2000 δεν έχει σημειώσει καμία χρονιά ανάπτυξη πάνω από 2%. Η τελευταία φορά που ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της Ρώμης ξεπέρασε τον μέσο όρο της ΕΕ ήταν το 1995, τουτέστιν πριν 26 χρόνια!
Πριν την εμφάνιση του φονικού ιού, οι αναλυτές εκτιμούσαν ότι η ιταλική οικονομία θα αναπτυσσόταν μεταξύ 0,5-1% το 2020, μια μέτρια ανάκαμψη η οποία όμως θα ήταν η καλύτερη επίδοση από το 2017. Ωστόσο μετά τα διαδοχικά lockdown και την γενικότερη οικονομική επιβράδυνση παγκοσμίως, η ιταλική στατιστική υπηρεσία εκτίμησε ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 8.8% το 2020. Και οι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι το μεγάλο τεστ για την Ρώμη είναι το πώς θα αξιοποιηθούν τα 200 δις που προβλέπει για την χώρα το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. Αυτή ήταν άλλωστε η αφορμή για να αποχωρήσει το κόμμα του Ματέο Ρέντσι από την προηγούμενη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε που οδήγησε στις σημερινές εξελίξεις.
O νέος υπουργός Οικονομικών Ντανιέλε Φράνκο
Καθοριστικός θα είναι και ο ρόλος του νέου υπουργού Οικονομικών που ακούει στο όνομα Ντανιέλε Φράνκο. Ο Φράνκο ξεκίνησε την καριέρα του στην Τράπεζα της Ιταλίας το 1979 για να φθάσει πέρυσι στο αξίωμα του αναπληρωτή διευθυντή, ενώ επί των ημερών του Ντράγκι ήταν επικεφαλής του τμήματος δομικής οικονομικής ανάλυσης. Είναι ευρύτερα γνωστός στην Ιταλία επειδή ως κρατικός ελεγκτής δεν δίστασε να ορθώσει το ανάστημά του σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, όπως όταν αρνήθηκε να υπογράψει το σχέδιο προϋπολογισμού της κεντροαριστερής κυβέρνησης του Ματέο Ρέντσι, επειδή δεν ανέφερε τις πηγές χρηματοδότησης των πολιτικών που ήθελε να εφαρμόσει ή προ διετίας, όταν το επανέλαβε στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης Κόντε και δέχθηκε σφοδρή επίθεση από τους Πεντάστερους επειδή δεν ενέκρινε τα σχέδιά τους για κατώτερο εγγυημένο εισόδημα των πολιτών. Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους έχει αποκτήσει την φήμη του ακέραιου δημόσιου λειτουργού. Ο διορισμός του στο υπουργείο Οικονομικών άλλωστε συνιστά μια προσωπική νίκη για τον Ντράγκι, που χρειάστηκε να προβεί σε συμβιβασμούς με κόμματα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα για να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με ευρεία πλειοψηφία.
Εντούτοις αρκετοί αναλυτές εκφράζουν σκεπτικισμό ως προς τις πιθανότητες μακροημέρευσης της ετερόκλητης αυτής συμμαχίας, στην οποία περιλαμβάνεται και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, μέχρι πρότινος σφοδρού επικριτή της συμμετοχής στην Ευρωζώνη, αλλά και επικρατέστερου νικητή σε περίπτωση διενέργειας εκλογών. Πολλοί ήδη ομιλούν για επανάληψη του «διαζυγίου» Πέντε Αστέρων-Λέγκας όταν ο Σαλβίνι βρει την κατάλληλη ευκαιρία και οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για τον ίδιο. Η πολυπαθούσα όμως ιταλική οικονομία θα αντέξει άλλη μια κρίση;