του Ηλία Κονοφάγο

Τρι, 13 Οκτωβρίου 2020 - 18:50

Οι παραπάνω ατυχείς αποφάσεις σχετίζονται με τη διαμόρφωση μιας περιόδου "Ενεργειακής Μετάβασης" που θα μπορούσε να οδηγήσει το 2050 τη Γαλλία και την Ευρώπη στην διαμόρφωση μηδενικών εκπομπών αερίου διοξειδίου του άνθρακα, χωρίς επιπτώσεις στην οικονομία. Η έκθεση της Ακαδημίας Επιστημών της Γαλλίας έχει τίτλο: "Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης έχει πράγματι τεθεί σωστά στις τρέχουσες διαβουλεύσεις;".

Η έκθεση περιγράφει με σαφήνεια ότι το θέμα της "ενεργειακής μετάβασης" απαιτεί τον έλεγχο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω της μείωσης της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα). Αυτό αναμένεται να οδηγήσει σε αλλαγή των τρόπων παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας (ηλεκτρικές μεταφορές, μόνωση κτιρίων, ψηφιοποίηση της ατομικής κατανάλωσης κλπ).

Ωστόσο, αναφέρεται ότι το παραπάνω ζήτημα, τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη, δεν αντιμετωπίστηκε, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, τα προγράμματα ενεργειακής πολιτικής έπρεπε να λάβουν υπόψη τους φυσικούς, τεχνολογικούς και οικονομικούς περιορισμούς. Οι Γάλλοι θα μπορούσαν να οδηγηθούν στο να πιστέψουν ότι είναι δυνατή μία μαζική ανάπτυξη ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), απαλλάσσοντας το σύστημα τόσο από τα ορυκτά καύσιμα όσο και από την πυρηνική ενέργεια.

Η ενεργειακή μεταβατική λύση οφείλει να προσαρμόζεται σε κάθε χώρα με διαφορετικό τρόπο, δεδομένου ότι εξαρτάται από γεωγραφικούς και κλιματικούς περιορισμούς. Αυτές οι διαφορές οδηγούν σε διαφορετικά μείγματα ενέργειας. Συνεπώς, δεν υπάρχει καθολική βέλτιστη λύση στην επιλογή ενεργειακής πολιτικής. Το Κεμπέκ π.χ., χάρη στα ποτάμια, μπορεί να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες της επαρχίας αυτής, κατά 98% από υδροηλεκτρική ενέργεια.

(η συνέχεια στο slpress.gr)