Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει με την ενδιάμεση έκθεση Πισσαρίδη (ΕΕΠ) που με την τελική μορφή της τον Σεπτέμβριο, θα περιληφθεί στις κυβερνητικές προτάσεις του Οκτωβρίου, για χρηματοδότηση της Ελλάδος από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης. Η σύλληψη της κεντρικής ιδέας είναι σωστή και πρακτική: Ενισχύεται η συνολική ζήτηση, με μείωση του φορολογικού και ασφαλιστικού (γραφειοκρατικού) βάρους 

 των εργαζομένων για να βγούμε από την ύφεση της οικονομίας και λαμβάνονται εν συνεχεία μέτρα υπέρ των εργασιακών σχέσεων, ενισχύσεως των παραγωγικών επενδύσεων και βελτιώσεως της παραγωγικότητος, δια της αναμοχλεύσεως του εκπαιδευτικού συστήματος. Μέτρα υπέρ της προσφοράς μακροπροθέσμως.

Όσον αφορά στους πόρους χρηματοδοτήσεως της μεταβάσεως από το σημερινό πολύπλοκο, φορομπηχτικό και αντιπαραγωγικό μοντέλο, διατυπούται η ευχή αυξήσεως των δημοσίων εσόδων με φόρους στην κατανάλωση.

(Όπως πχ. πολυτελή αυτοκίνητα, είδη επιδείξεως, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, εισαγόμενα τρόφιμα, τέλη κυκλοφορίας σε όλα τα ΙΧ (το 50% των οποίων δεν πληρώνουν) ξένες τηλεοπτικές σειρές κλπ.)  

Πρόκειται για ένα σχέδιο του τύπου Κυριάκου Βαρβαρέσου που υπεβλήθη αμέσως μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο αλλά το καταπολέμησε η εγχώρια ολιγαρχία (Κατσάμπας, Ζολώτας) με αποτέλεσμα να χαθεί μεγάλο μέρος από την αναπτυξιακή ώθηση του Σχεδίου Μάρσαλ.

Σήμερα, παρά τα ορθά μέτρα που προτείνει η ΕΕΠ, το πρόβλημα παραμένει: πώς θα εφαρμοσθούν αυτά μέσα στο πελατειακό κράτος των κομματαρχών και πώς η εγχώρια αντίδραση δεν θα τα διαφθείρει «καθ’ οδόν προς την Ταρσό».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εισηγήσεις όπως η μετατόπιση του ΕΝΦΙΑ στην Τοπική αυτοδιοίκηση (με περιορισμό  της κρατικής επιδοτήσεως των δήμων),  η κατάργηση του δημευτικού «συμπληρωματικού φόρου» στην ακίνητη περιουσία, η επαναφορά του ενιαίου φόρου εισοδήματος αντί του …αριστερού κατακερματισμού του εις βάρος των ελευθέρων επαγγελματιών (ιατρών, μηχανικών κλπ) και το σταθερό επί 10ετία φορολογικό καθεστώς, ανάγονται σε αυτονόητα μέτρα που όμως βρίσκουν τους δημοσιονόμους του υπουργείου Οικονομικών αντιθέτους αφού χάνουν την ευκαιρία να φαίνονται απαραίτητοι στο εκάστοτε άσχετο υπουργό φτιάχνοντας τρία φορολογικά νομοσχέδια ετησίως!

Ποίος εξ άλλου θα διαφωνήσει (πλην των λαθρεμπόρων) στην εξάλειψη της λαθραίας διακίνησης υγρών καυσίμων αλλά το ζήτημα είναι το «πώς;» (ΣΣ: με δασμολόγηση της εισαγωγής του αργού πετρελαίου στο λιμάνι).

Οι αποσβέσεις…! Πόσες δεκαετίες συνιστούμε την απλή μέθοδο συνολικής απόσβεσης των παγίων από τα κέρδη οψέποτε υπάρχουν. Τι σημασία έχει αν κάποια χρονιά δεν φορολογηθεί η «έξυπνη» ή τυχερή επιχείρηση; Την επομένη θα πληρώσει κέρδη στα διανεμόμενα μερίσματα κι’ αν  ακόμη τα πάει στα αποθεματικά ισχυροποιείται για τις «βροχερές ημέρες» αντί να κατεβάσει τα ρολά, όπως τώρα. Κανείς δεν ξεφεύγει του φόρου από λίκνου μέχρις σαβάνου. Στόμωσε η …πέννα μας να τα λέγομε εις ώτα μη ακουόντων ή μάλλον εις πολιτικούς στερούμενους οικονομικών γνώσεων που είναι σκλάβοι παρωχημένων ιδεολογιών ή μικροϋπαλλήλων του ΥΠΟΙΚ.

Αλλά θα επανέλθουμε επί της ΕΕΠισσαρίδη.

ΠΗΓΗ:https://www.energia.gr/article/169357/taloga-mprosta-ap-to-karo