Η πιο ενδιαφέρουσα και πολυαναμενόμενη πετρελαϊκή διάσκεψη των τελευταίων ετών πρόκειται να λάβει χώρα τη Δευτέρα, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος, Τραμπ, θα επιχειρήσει να έρθει σε κάποιο συμβιβασμό με τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία και τους δικούς του παραγωγούς προκειμένου να μειωθεί η παραγωγή και να στηριχθεί η τιμή του αργού.

Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο ίδιος, ο στόχος του είναι μια μείωση τουλάχιστον 10 εκατ. βαρελιών ανά ημέρα εκ μέρους της Ρωσίας και της Σ. Αραβίας, αλλά οι μεταβλητές είναι πάρα πολλές και οι πιθανότητες επίτευξης συμφωνίας λίαν αμφισβητούμενες.

Καταρχήν, ο Τραμπ συναντήθηκε την Παρασκευή με τις διοικήσεις των μεγάλων αμερικανικών πετρελαϊκών και συζητήθηκαν διάφορα θέματα, όπως η πιθανότητα διακοπής της παραγωγής στον Κόλπο του Μεξικού υπό το φόβο της εξάπλωσης του κορωνοϊού με αντάλλαγμα κρατική στήριξη προς τον κλάδο.

Στόχος του είναι να πείσει αφενός τους μεγάλους αμερικανικούς παίκτες και αφετέρου τους μικρομεσαίους για τη σκοπιμότητα επίτευξης μιας συμφωνίας με τη Ρωσία και τη Σ. Αραβία. Βασικό επιχείρημα του Τραμπ είναι ότι η μείωση της παραγωγής είναι ούτως η άλλως αναγκαστική για τις ΗΠΑ, αφού πλέον έχει αρχίσει να υπάρχει ζήτημα με την αποθήκευσή του.

Το πρόβλημα για τις ΗΠΑ είναι ότι οι Σαουδάραβες και οι Ρώσοι το γνωρίζουν ήδη αυτό, οπότε δεν νιώθουν καμία προφανή πίεση για να συμφωνήσουν αμέσως σε περιορισμό της παραγωγής. Μπορούν κάλλιστα να αφήσουν να περάσει περισσότερος χρόνος, αφού ήδη η μείωση των γεωτρήσεων και οι χρεοκοπίες στις ΗΠΑ έχουν πάρει μπρος και λειτουργούν προς όφελος των άλλων παραγωγών. 

Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι έτσι κι αλλιώς μια διεθνής συμφωνία περιορισμού της παραγωγής βαίνει ενάντια στο ίδιο το "είναι" των Αμερικανών παραγωγών που έχουν συνηθίσει να λειτουργούν στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Επίσης, οι παραγωγοί αυτοί δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ένα ενιαίο μπλοκ, αφού έχουν διαφορετικά συμφέροντα και αυτή τη στιγμή ορισμένοι εξ αυτών θα θέλουν να επωφεληθούν από τη δεινή θέση κάποιων άλλων και να αποκτήσουν πιθανώς μεγαλύτερο μερίδιο και περιουσιακά στοιχεία έναντι χαμηλής τιμής.

Όσον αφορά τη Σ. Αραβία, σε περίπτωση συμφωνίας θα δεχτεί μια μείωση γύρω στα 2,5-3 εκατ. βαρέλια, άρα απλά θα επιστρέψει στα φυσιολογικά της επίπεδα, δεδομένου του ότι το Μάρτιο αποφάσισε να αυξήσει στο έπακρο τις ποσότητές της. Η χώρα έχει διαμηνύσει ότι είναι πρόθυμη να προβεί σε μείωση αρκεί να είναι συλλογική και να περιλαμβάνει τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.

Η εικόνα στη Ρωσία είναι λίγο πιο περίπλοκη, καθώς καλείται σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες να μειώσει την παραγωγή της κατά 1,5 εκατ. βαρέλια. Οι πετρελαϊκές της εμφανίζονται θετικές σε κάποιο περιορισμό, αλλά ως γνωστόν το Κρεμλίνο λαμβάνει υπόψη πολύ ευρύτερες ισορροπίες όταν λαμβάνει τέτοιες αποφάσεις. Επίσης, ισχύει το ίδιο επιχείρημα όπως για το Ριάντ, ότι δηλαδή ίσως είναι νωρίς ακόμα και τους συμφέρει να αφήσουν την αμερικανική παραγωγή να διαβρώνεται για λίγο ακόμα.

Τέλος, υπάρχει η ανησυχία ότι ακόμα και αν υπάρξει συμφωνία κανείς δεν ξέρει πόσο θα αυξηθεί η τιμή δεδομένου του ότι η υπερπροσφορά σήμερα βρίσκεται κοντά στα 20 εκατ. βαρέλια και ακόμα και αν αφαιρέσεις 10 απομένουν άλλα 10, δηλαδή μια τεράστια ποσότητα. Όπως επισήμανε το Oil Price, σε περίπτωση που η τιμή δεν αντιδράσει έντονα σε μια συμφωνία, αυτό μπορεί να δημιουργήσει έντονο φόβο στην αγορά και να οδηγήσει σε νέα πτώση σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.

Υπάρχει, πάντως, κάτι ειρωνικό σε όλα αυτά: Όπως επισήμανε η New York Times, οι ΗΠΑ προσπάθησαν επί δεκαετίες και κατάφεραν να απεξαρτηθούν από τις εισαγωγές ξένου πετρελαίου και σήμερα καταλήγουν να εξαρτώνται και πάλι με άλλο τρόπο από τους ξένους παραγωγούς.