Δίχως να έχει κλείσει ακόμα η έγκριση του Απαιτούμενου Εσόδου και του Μεσοσταθμικού Κόστους Κεφαλαίου (WACC) του ΔΕΣΦΑ, στοιχείων απαραίτητων για να καθοριστούν τα τιμολόγια του Διαχειριστή στην τρέχουσα ρυθμιστική τετραετία που ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου του 2019, μια σειρά από επιπλέον αγκάθια φαίνεται ότι αναφύονται και έχουν να κάνουν με τα έξοδα, αλλά και τα έσοδα του ΔΕΣΦΑ που αναγνωρίζει η ΡΑΕ.

Η διοίκηση που όρισαν οι τρείς ευρωπαίοι διαχειριστές μετά την απόκτηση του 66% του ΔΕΣΦΑ δεν φαίνεται να έχει βρεί «κοινή γλώσσα» με τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, γεγονός που παρατείνει την αβεβαιότητα γύρω από τη διαμόρφωση των τιμολογίων, παρά το γεγονός ότι τελειώνει ήδη ο Ιανουάριος.

Ειδικότερα, σε ότι αφορά τα αναγνωριζόμενα έξοδα, η ΡΑΕ εκτιμά, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι δεν πρέπει να προσμετρώνται δαπάνες για επιπλέον παροχές που παίρνουν παραδοσιακά οι μόνιμοι εργαζόμενοι (ασφαλιστικά συμβόλαια κ.λπ.). Με δεδομένο ότι πλέον, λόγω ιδιωτικοποίησης, οι 12 μισθοί έγιναν 14, η ΡΑΕ προσπαθεί προφανώς να κρατήσει χαμηλά τις αναγνωριζόμενες δαπάνες για να κρατηθούν χαμηλά και τα τιμολόγια.

Το αντίθετο προσπαθεί η νέα διοίκηση του ΔΕΣΦΑ, η οποία δεν μπορεί βεβαίως να κόψει τις παροχές αυτές, στο βαθμό που ισχύουν από χρόνια, αλλά από την άλλη δεν είναι διατεθειμένη να τις πληρώνει χωρίς να τις ανακτά από τα τιμολόγια.

Σε ότι αφορά τα έσοδα, και ειδικά τα έσοδα από ρυθμιζόμενες δραστηριότητες, φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στους νέους ιδιοκτήτες του ΔΕΣΦΑ (κοινοπραξία της Ιταλικής SNAM με τη βελγική Fluxys και την ισπανική Enagas) και τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Το θέμα αυτό μάλιστα τα νέα «αφεντικά» του ΔΕΣΦΑ το θεωρούν πολύ σημαντικό διότι συναρτάται με τη στρατηγική που έχουν για την εταιρεία.

Ειδικότερα, η ΡΑΕ θεωρεί ότι στα ρυθμιζόμενα έσοδα (τα οποία ως γνωστόν συνδιαμορφώνουν τα τιμολόγια που πληρώνουν οι καταναλωτές για τις διάφορες ρυθμιζόμενες υπηρεσίες του Διαχειριστή) πρέπει να συνυπολογίζονται και εκείνα που προέρχονται από τις υπόλοιπες, μη διαχειριστικές, δραστηριότητες της εταιρείας.

Το πλέον άμεσο και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το συμβόλαιο συντήρησης του αγωγού TAP που έκλεισε πρόσφατα ο ΔΕΣΦΑ. Η διοίκηση της εταιρείας θεωρεί ότι αυτή η δραστηριότητα είναι έξω από εκείνες που ασκεί ο ΔΕΣΦΑ ως διαχειριστής, είναι μια συμπληρωματική επιχειρηματική δραστηριότητα και συνεπώς τα έσοδα από αυτήν δεν πρέπει να λογαριάζονται, στο σύνολό τους, για τον υπολογισμό των τιμολογίων.

Για την ακρίβεια η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ φέρεται να προτείνει να υπολογίζονται τα έσοδα αυτά μόνον κατά ένα ποσοστό για τη διαμόρφωση της ταρίφας και το υπόλοιπο ποσοστό να αποτελούν κέρδος για την εταιρεία.

Η μεθοδολογία αυτή, όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των ευρωπαίων διαχειριστών που βρίσκονται πλέον στο τιμόνι του ΔΕΣΦΑ, ακολουθείται σε όλη την Ευρώπη και αποτελεί κίνητρο για την ανάπτυξη της εταιρείας, γεγονός που αποτελεί τελικά όφελος και σε ότι αφορά την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και σε ότι αφορά τα ίδια τα ρυθμιζόμενα τιμολόγια.

Όπως προαναφέρθηκε, η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ θεωρεί κομβικό το θέμα αυτό, καθώς η στρατηγική στόχευση των νέων ιδιοκτητών είναι να βγούν «επιθετικά» στην αγορά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Κύπρου και να πάρουν δουλειές ανταγωνιστικές και όχι ρυθμιζόμενες.

Στην προσπάθεια αυτή θεωρούν ότι έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα λόγω της εμπειρίας, της θέσης και των βέλτιστων πρακτικών που ακολουθούν οι τρείς μεγάλοι ευρωπαίοι Διαχειριστές (Snam, Enagas και Fluxys), αλλά και της συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας που υπάρχει στο προσωπικό του ΔΕΣΦΑ.