Οι αμερικανικές διευκρινήσεις υπέρ της μοιρασιάς των υδρογονανθράκων στις θάλασσες της Κύπρου μεταξύ των δύο κοινοτήτων του νησιού και ότι ο Έκτος Στόλος δεν βρίσκεται στην περιοχή για να προστατεύσει τα σκάφη της Exxon Mobil- αλλά για προγραμματισμένες ασκήσεις σε συνεργασία με το Ισραήλ, τοποθετούν τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις σε ό,τι αφορά στις γεωστρατηγικές στοχεύσεις της Ουάσιγκτον στην ασταθή περιοχή της Μεσογείου και των γύρω κρατών, ανατολικά της Ιταλίας και της Μάλτας.
Σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό, η αμερικανική πλευρά κλίνει εμμέσως πλην σαφώς υπέρ των θέσεων της Άγκυρας σχετικά με τις διεκδικήσεις της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Έτσι, προκειμένου να την πείσει να εγκαταλείψει τον εναγκαλισμό του Βλαδίμηρου Πούτιν, τίποτα δεν αποκλείει να "ξανα-νίψει τας χείρας" της όπως το 1974 στην Κύπρο, ή να προκαλέσει την στροφή, π.χ. εκ μέρους του Ισραήλ υπέρ της μεταφοράς των υδρογονανθράκων του στην Ευρώπη και μέσω αγωγού προς την Τουρκία. Ίσως αυτό να είχε στο νου του το Παρίσι όταν προειδοποιούσε τους Γάλλους που ζουν στην Ελλάδα να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη σοβαρή κρίση. Στα πλαίσια του σεναρίου αυτού, το Κυπριακό θα πρέπει να λυθεί με βάση προφανώς το μοντέλο του σχεδίου Αννάν, για να ολοκληρωθεί η "μοιρασιά" που προωθεί η Άγκυρα και ασπάζεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Από την πλευρά της η οικονομικά, πολιτικά και ηθικά εξουθενωμένη Ελλάδα θα πρέπει να συναινέσει στην ταχεία διευθέτηση του Μακεδονικού, του Κυπριακού και στη μοιρασιά του Αιγαίου με τους Τούρκους. Ο ουσιαστικά εξαναγκασμός της Ελλάδας σε "υπάκουη συμπεριφορά", εκτός από την εξυπηρέτηση των αμερικανικών στόχων στην Τουρκία, υπαγορεύεται και από την ανάγκη προσχώρησης των χωρών των δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και στη Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να αποτελέσουν ανάχωμα για την ενεργειακή,κυρίως, διείσδυση των Ρώσων στη δυτική Ευρώπη. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι θα γίνει όταν στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο εμφανιστούν ο ένας μετά τον άλλο δύο αγωγοί φυσικού αερίου που θα προσφέρουν τα αέριά τους σε διαφορετικές τιμές. Ο ΤANAP-TAP δηλαδή με το ακριβό και όχι αρκετό ποσοτικά αζέρικο αέριο και ο TURKISH STREAM με το φτηνό ρωσικό αέριο. Φυσικά οι καταναλωτές, Βαλκάνιοι και Ευρωπαίοι, θα προτιμήσουν το φτηνότερο ρωσικό αέριο και εάν τους απαγορευτεί η επιλογή αυτή με νομικίστικα επιχειρήματα των Βρυξελλών, θα αντιδράσουν και θα θέσουν την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό σοβαρή αμφισβήτηση. Αν ο ρωσικός αγωγός διακλαδωθεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα, ένα παρακλάδι του θα περάσει από την Ελλάδα που ως ανήμπορος σύμμαχος του ΝΑΤΟ και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι πιο εύκολο να ελεγχθεί από τις ΗΠΑ, όπως π.χ.η Ουκρανία μετά την ανατροπή του φιλορωσικού καθεστώτος. Το δεύτερο παρακλάδι θα περάσει από την Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ και γιαυτό η δεύτερη θα πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το καλοκαίρι, μετά εννοείται την άρση των αντιρρήσεων της Ελλάδας για τους γνωστούς λόγους. Όλοι όμως οι αγωγοί θα περνούν ούτως ή άλλως μέσα από την Τουρκία, η οποία θα μπορεί να κλείνει τις στρόφιγγες κατά το δοκούν, κάθε φορά που θα αισθάνεται ότι δεν ικανοποιούνται τα διάφορα αιτήματά της στα πολλά μέτωπα που συνεχώς ανοίγει προς κάθε κατεύθυνση, από την έκδοση του θρησκευτικού ηγέτη Γκιουλέν που κρύβεται στις ΗΠΑ, μέχρι αυτή των 8 Τούρκων αντιστασιακών που ζητούν άσυλο από την Ελλάδα, μέχρι την αντιμετώπιση των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ και μέχρι στις μοιρασιές στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί ότι στις χώρες της βόρειας Αφρικής ωριμάζει μια νέα "Αραβική Άνοιξη" που θα φέρει νέες, πολύ διαφορετικές ανακατατάξεις και κινδύνους επέκτασης βορειότερα.
Το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο ετοιμάζονται να... πνίξουν την ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια χάρις κυρίως στην άνοδο των τιμών των υδρογονανθράκων που προκάλεσαν ο ΟΠΕΚ και η Ρωσία, που μείωσαν τις παραγωγές τους. Θα μπορούσαν βέβαια να ρίξουν τις τιμές και να προκαλέσουν νέο κύμα πτωχεύσεων πετρελαϊκών εταιρειών στις ΗΠΑ και αλλού.
Σε παγκόσμιο επίπεδο οι πολυεθνικές της ενέργειας διστάζουν να προβούν σε πανάκριβες πολυετείς επενδύσεις επειδή φοβούνται την χωρίς μόλυνση πράσινη ενέργεια που κερδίζει συνεχώς οπαδούς. Η Σαουδική Αραβία ρίχνει φιλικά βλέμματα προς τη Μόσχα.
Στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή όλοι αισθάνονται ότι τους έχει εγκαταλείψει η Ουάσιγκτον, ότι προελαύνει η Ρωσία και ότι οι ΗΠΑ έχουν μείνει μόνο με τους Ισραηλινούς, τους Έλληνες και τους Κυπρίους... Το σκηνικό θα ανατρεπόταν ριζικά υπέρ τους αν είχαν μαζί τους και την Τουρκία. Ποιους όμως και μέχρι ποιου σημείου είναι έτοιμες να θυσιάσουν οι ΗΠΑ για να φέρουν τον εξαγριωμένο Ερντογάν πιο κοντά τους; Μια ένδειξη θα δοθεί από τη συμπεριφορά τους στις θάλασσες της Κύπρου τις προσεχείς ημέρες. Είναι όμως αρκετή;