Σε νέες πρακτικές καταφεύγουν τα κυκλώματα στο λαθρεμπόριο του υγραερίου κίνησης, το οποίο ανθεί, με τις απώλειες για το κράτος να ξεπερνούν κατά πολύ τα 15 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, η νέα παράνομη πρακτική σχετίζεται με την παραποίηση των στοιχείων επαναπιστοποίησης φιαλών, φαινόμενο που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Στην πράξη, πρόκειται για την κυκλοφορία στην αγορά φιαλών με πλαστές σφραγίδες επαναπιστοποίησης, δηλαδή του καθιερωμένου ελέγχου ασφαλείας του πιεστικού δοχείου. Η πρακτική είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη ανάμεσα σε μικρές εταιρείες, οι οποίες σφραγίζουν πλαστά τις φιάλες, με αποτέλεσμα αυτές να φαίνονται σαν έχουν πιστοποιηθεί. Στόχος των επιτήδειων είναι να αποφύγουν το κόστος ενός πραγματικού ελέγχου στεγανότητας και καταλληλότητας της φιάλης, ο οποίος διεξάγεται από τρίτους πιστοποιημένους φορείς.
Είναι προφανές ότι όσο θα αυξάνεται η χρήση του υγραερίου από ολοένα και περισσότερους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, καθώς παραμένει φθηνότερο σε σύγκριση με τη βενζίνη και το ντίζελ, τόσο θα διογκώνεται και το λαθρεμπόριο. Καθοριστικό σε αυτό ρόλο, έπαιξε η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει από την 1η Ιανουαρίου 2017 τον ειδικό φόρο κατανάλωσης (ΕΦΚ) που επιβαρύνει το υγραέριο κίνησης από τα 330 ευρώ στα 430 ευρώ ανά μετρικό τόνο.
Το γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί η παράνομη διακίνηση βιομηχανικού υγραερίου, που επιβαρύνεται με χαμηλό ΕΦΚ (60 ευρώ ο μετρικός τόνος), και το οποίο διοχετεύεται παράνομα στα πρατήρια ως autogas. Δηλαδή πωλείται με τον υψηλό ΕΦΚ (δηλαδή με 430 ευρώ ο μετρικός τόνος).
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για κάθε επιπλέον λίτρο παράνομου βιομηχανικού υγραερίου, το κύκλωμα διακίνησης κερδίζει 21 σεντς, ποσό που αφορά διαφυγόντες φόρους και δασμούς.
Πέραν των παραπάνω, έξαρση παρουσιάζει και η παράνομη εμφιάλωση υγραερίου από τα πρατήρια. Οι φιάλες οικιακής και επαγγελματικής χρήσης πρέπει να γεμίζονται και να ελέγχονται από τις εταιρείες υγραερίου με την κατάλληλη και επικαιροποιημένη άδεια τύπου "Γ". Εν συνεχεία πρέπει να παραδίδονται σφραγισμένες και ελεγμένες στον τελικό καταναλωτή.
Αντί η διαδικασία να γίνεται σε συγκεκριμένους αδειοδοτημένους και ασφαλείς χώρους, τα λεγόμενα εμφιαλωτήρια υγραερίου, στην πραγματικότητα ανθεί η παράνομη εμφιάλωση.