Τα τελευταία χρόνια πολύ λόγος γίνεται στην Ελλάδα για μεγάλες προοπτικές στον τομέα των υδρογονανθράκων και για τη σημαντική γεωστρατηγική της θέση που μπορεί να είναι κατάλληλη ακόμη και για τη δημιουργία διεθνούς κόμβου διέλευσης αγωγών νευραλγικής σημασίας. Όλα αυτά βέβαια απομένει να αποδειχτούν.Το σίγουρο μέχρι στιγμής είναι ότι η Ελλάδα και η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αποτελούν όντως περιοχή ανταγωνισμών μεταξύ των ΗΠΑ, της Ρωσίας και τελευταία και της Κίνας. Όπως είναι γνωστό, η Ρωσία εκτός από το φυσικό αέριο που μας προμηθεύει σε πάγια βάση, έχει προσπαθήσει, χωρίς επιτυχία μέχρι σήμερα, να συνεργαστεί μαζί μας σε διάφορα ενεργειακά σχέδια, ενώ η Κίνα προχώρησε ταχύτατα στην υλοποίηση σοβαρών προγραμμάτων στη χώρα μας, που της άνοιξαν την πόρτα της Ευρώπης.
Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ, αν εξαιρέσουμε την έκφραση ενδιαφέροντος για τους ανεξερεύνητους ακόμη υδρογονάνθρακες νοτιοανατολικά της Κρήτης εκ μέρους της Exxon Mobil, μετά την νίκη Τραμπ στις εκλογές και την υπουργοποίηση του προέδρου της Ρεξ Τίλερσον, απλά στηρίζει την Ελλάδα με δηλώσεις της. Στηρίζει τον αγωγό ΤΑΡ και εύχεται καλή επιτυχία σε προγράμματα όπως π.χ. ο EAST-MED και ο πλωτός σταθμός αεριοποίησης LNG στην Αλεξανδρούπολη.
Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης όμως δεν χρειάζεται ευχές, αλλά πράξη. Χρειάζεται αποφασισμένους Αμερικανούς επιχειρηματίες για το κτίσιμο υποδομών διαρκείας, με όραμα, ενθουσιασμό, επιμονή και την πεποίθηση ότι αυτό που θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα θα πετύχει. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν τα χαρακτηριστικά του Οδυσσέα και του Αριστοτέλη Ωνάση και τολμούν να εφαρμόσουν σοβαρά επενδυτικά σχέδια.
Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη Αμερική στο χώρο της ενέργειας που ενδιαφέρονται για την Ελλάδα; Βεβαίως και είναι δίπλα μας συνέχεια με απλωμένο το χέρι συνεργασίας. Η ελληνική πλευρά όχι μόνο πρέπει να σημειώσει το όνομά του, όπως κάνει μέχρι τώρα, αλλά και να του απλώσει ενεργητικά χέρι συνεργασίας, όχι μόνο στο χώρο της ενέργειας αλλά και σε άλλους τομείς οικονομικής δραστηριότητας. Πρόκειται για τον ιδρυτή αρχικά της εταιρείας υγροποίησης αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου Cheniere Energy και στη συνέχεια της Tellurian Inversments, στον Κόλπο του Μεξικού, Σαρίφ Σούκι. Μαζί τον Ελληνοαμερικανό "πατέρα" του σχιστολιθικού αερίου στις ΗΠΑ Τζορτζ Μίτσελ και τους διαδόχους του Aubrey McClendon και Tom Ward της Chesapeake και τον Harold Hamm της Continental Resourses που ανέπτυξε το σχιστολιθικό πετρέλαιο, ο Λιβανέζος στην καταγωγή Σαρίφ Σούκι κατατάσσεται στους γκουρού που άλλαξαν τον χάρτη της αμερικανικής και παγκόσμιας ενέργειας.
Ο Σαρίφ Σούκι βρίσκεται από καιρό κοντά στην Ελλάδα με προσωπική του επιλογή. Ο πατέρας του, Σαμίρ, ήταν Χριστιανός Ορθόδοξος και εκκλησιαζόταν σε ελληνικές εκκλησίες στο Κάιρο, στη συνέχεια στη Βηρυτό και στο Παρίσι, όπου έζησε όταν ξέσπασαν οι ταραχές στο Λίβανο. Ως ανταποκριτής αρχικά του αμερικανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου United Press International και κατόπιν του περιοδικού Newsweek στη Μέση Ανατολή, ο Σαμίρ ερχόταν σε καθημερινή επαφή με όλους τους ηγέτες και τις επιχειρηματικές ελίτ της Μέσης Ανατολής και του δυτικού κόσμου. Ο γιος του Σαρίφ από μικρός γνώρισε προσωπικά όλους τους κορυφαίους παράγοντες που αργότερα τον βοήθησαν στην επαγγελματική σταδιοδρομία του.
Μεγαλωμένος στη Βηρυτό, την Ελλάδα την έχει επισκεφτεί επανειλημμένα, πριν ασχοληθεί με την ενέργεια. Για τα σύγχρονα ενεργειακά της θέματα ενημερώθηκε λεπτομερώς από Έλληνα οικονομολόγο της ενέργειας, που τυχαίνει να είναι φίλος του γιου του Τάρεκ.
Μετά από μια ανέμελη νεανική ζωή στον προπολεμικό κοσμοπολίτικο Λίβανο και οικονομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, υπήρξε εξαιρετικά επιτυχημένος τραπεζίτης στον επενδυτικό τομέα στη Νέα Υόρκη και όργωσε τον κόσμο ολόκληρο με ειδικότητα την προσέλκυση διεθνών επενδύσεων δισεκατομμυρίων, από τη Μέση Ανατολή που γνώριζε άριστα, αλλά και την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, παντού. Σύντομα άρχισε να επενδύει δικά του χρήματα και έγινε εκατομμυριούχος. Το 1978 παραιτήθηκε από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν και άρχισε να επενδύει σε διυλιστήρια, ξενοδοχεία, γραφεία, οίκους μόδας, κινηματογραφικές εταιρείες, τεχνολογία, βιομηχανίες, τουρισμό, παντού όπου έβρισκε ευκαιρίες σε όλα τα σημεία του κόσμου.
Το 1986 ο Σαρίφ Σούκι μετακόμισε με τη σύζυγό του στο Άσπεν του Κολοράντο, που του θύμιζε τις χιονισμένες κορυφές του Λιβάνου στις οποίες έκανε σκι όταν ήταν νέος. Έζησε εκεί σχεδόν οκτώ χρόνια , ασχολούμενος με εστιατόρια και κλαμπ, τόσο στο "χωριό των εκατομμυριούχων" Άσπεν, όσο και στο Λος Άντζελες. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Λος Άντζελες όπου ασχολήθηκε με επενδύσεις στην υψηλή τεχνολογία, για να καταλήξει σύντομα στην ενέργεια.
Την εποχή εκείνη δεν είχε αναπτυχθεί ακόμη η βιομηχανία του σχιστολιθικού αερίου. Η Αμερική διψούσε για φυσικό αέριο και ο Σαρίφ Σούκι που γνώριζε από πρώτο χέρι τους βασιλιάδες, τους πρίγκιπες και τους επιχειρηματίες των χωρών που παράγουν LNG, ανέλαβε να το εισαγάγει στις ΗΠΑ κατασκευάζοντας σταθμό αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG, μέσω της νέας εταιρείας του Cheniere Energy. Ως ειδικός στην προσέλκυση επενδύσεων , δεν κουράστηκε πολύ να συγκεντρώσει τα 12 δισεκατομμύρια δολάρια που κόστισαν οι εγκαταστάσεις της Cheniere στο Corpus Cristi. Οι φίλοι του επενδυτές, τραπεζίτες, χρηματιστές, η οικονομική ελίτ της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Βερολίνου, της Μόσχας, του Ριάντ, της Ντόχα του είχαν εμπιστοσύνη και επένδυαν σ' αυτόν.
Το 1989 μετακόμισε στο Χιούστον αλλά ήδη ο Τζορτζ Μίτσελ και οι συνέταιροι της Chesapeake ανακάλυπταν το σύστημα που επέτρεπε την εξαγωγή του αερίου από τους σχιστόλιθους και άρχιζαν την παραγωγή τεραστίων ποσοτήτων φυσικού αερίου, ώστε να υπάρχει ανάγκη εξαγωγής του στο εξωτερικό , αντί για το αντίθετο που ίσχυε μέχρι τότε.
Ο Σαρίφ άρπαξε την ευκαιρία και έκανε μερικά ταξίδια σε φίλους του στη Μέση Ανατολή, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στις άλλες σημαντικές πρωτεύουσες. Επέστρεψε στο Τέξας αποφασισμένος να μετατρέψει το τεράστιο και πανάκριβο εργοστάσιό του από μονάδα εισαγωγής σε μονάδα υγροποίησης αερίου, για την εξαγωγή αμερικανικού LNG στο εξωτερικό. Χρειάστηκε επιπλέον 10 δισεκατομμύρια, τα οποία πάλι βρήκε μόνος του.
"Γκουρού της ενέργειας", "ιδιοφυία του LNG", "οραματιστής που ανοίγει νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες", "πρωτοπόρος με το χάρισμα του Μίδα", είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς των διεθνών ΜΜΕ για τον Σαρίφ Σούκι που ανέτρεψε την παγκόσμια ενεργειακή ισορροπία, βάζοντας στον χάρτη το αμερικανικό LNG. Προηγήθηκε παντού, πήρε πρωτοβουλίες, δημιούργησε μόνος του τους δικούς του κανόνες και ανάγκασε την αμερικανική ενεργειακή πολιτική να τον ακολουθήσει. Οι αρμόδιοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ τρέχουν λαχανιασμένοι από πίσω του για να μπορέσουν να τον παρακολουθήσουν και να αποτιμήσουν την γεωπολιτική σημασία των πρωτοβουλιών του. Ο ίδιος και ο συνεργάτες του βρίσκονται κοντά σε όλες τις ενεργειακές εξελίξεις στην Ευρώπη και ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας.
Όταν αναγκάστηκε για χρηματιστηριακούς λόγους να εγκαταλείψει τη Cheniere, ίδρυσε αμέσως μετά την Tellurian Investments και ξεκίνησε την κατασκευή νέου σταθμού παραγωγής LNG στη Λουιζιάνα. Και στην τρίτη αυτή μεγάλη προσπάθεια του Σαρίφ στο χώρο της ενέργειας μόνος του πάλι βρίσκει τους χρηματοδότες.
Σε δηλώσεις του την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου στο τηλεοπτικό δίκτυο CNBC ο Σαρίφ Σούκι ανέφερε ότι διαπραγματεύεται με πάνω από 100 μεγάλες αμερικανικές και ξένες εταιρείες πακέτα συνεργασίας με την Tellurian, ενώ ήδη η Total που κατέχει το 23,5% της εταιρείας του, του έδωσε 200 εκατ. δολ. και η General Electric 25 εκατ. δολ. για την κατασκευή του νέου σταθμού υγροποίησης του σχιστολιθικού αερίου με την ονομασία Driftwood LNG, που θα ξεκινήσει το 2019 και θα ολοκληρωθεί το 2022, στο Calcasien Parish της Λουιζιάνα. Το έργο υπολογίζεται να κοστίσει 12 δισ. δολ και να παράγει 26 εκατ. τον. LNG ετησίως. Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg στις 12 Ιανουαρίου, σε συνέδριο του Abu Dhabι η CEO της Tellurian, Meg Gentle, δήλωσε ότι ανάμεσα στις 100 αυτές εταιρείες θα συμπεριλαμβάνεται και η Saudi Arabian Oil Co. Υπενθύμισε επίσης ότι η Tellurian το 2023 θα παράγει το φτηνότερο LNG στον κόσμο.
Παράλληλα, ο γιος του Σαρίφ, Τάρεκ Σούκι, θα αποτελέσει τον "σταρ" του ετήσιου συνεδρίου της ΗΑΕΕ στις 3-5 Μαίου στην Αθήνα, ενώ η βοηθός του Melina Jasserand συμμετείχε σε πρόσφατη ημερίδα στη σχολή ενεργειακών σπουδών RCEM του ESCP Europe Business School του Λονδίνου. Στελέχη της Tellurian θα λάβουν επίσης μέρος σε ενεργειακά συνέδρια των New York Times στην Αθήνα, της CEE Gas στο Ζάγκρεμπ και στη Βουδαπέστη.
Θα αποτελέσει η διψασμένη για επενδύσεις Ελλάδα μια νέα "Ιθάκη" για την χριστιανική οικογένεια Σούκι, που ξεκίνησε από τον γειτονικό Λίβανο για να διαμορφώσει την αμερικανική πoλιτική εξαγωγών φυσικού αερίου; Ίδωμεν...