Ίσως πέρασε απαρατήρητη ίσως δεν της δόθηκε η σημασία που έπρεπε. Ο λόγος για την επισήμανση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΔΕΣΦΑ Σωτήρη Νίκα ότι ο μειωμένος ανταγωνισμός μπορεί να επηρεάζει την εξέλιξη του διαγωνισμού για την πώληση του 66%. Και πράγματι η αναβολή που ζητήθηκε από τους επενδυτές, αποτελεί μια πρώτη ένδειξη των προθέσεών τους, να διαπραγματευτούν όσο το δυνατόν πιο πολύ τα χαρτιά που έχουν στα χέρια τους για να πετύχουν την πιο συμφέρουσα για αυτούς συμφωνία.
Άλλωστε το γεγονός ότι τρέχουν ουσιαστικά σε κούρσα για … έναν τους δίνει αυτή την πολυτέλεια.
Πέραν της επισήμανσης Νίκα, λοιπόν, στην αγορά αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι το αίτημα για αναβολή από πλευράς των συμμετεχόντων στο διαγωνισμό εντάσσεται στην προσπάθεια (κυρίως των Ιταλών που θεωρούνται και οι πιο σκληροί διαπραγματευτές) να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα.
Τι επιδιώκουν με την αναβολή και τι θα κερδίσουν ακόμη και εάν δοθεί ολιγοήμερη παράταση για τον Ιανουάριο;
Καταρχάς το πρώτο και κυριότερο ότι θα έχουν μια πλήρη εικόνα για τα μεγέθη του 2017, όχι μόνο για τα οικονομικά αλλά και για τη δραστηριότητα και τους όγκους που διακινήθηκαν καθώς οι συμβάσεις “κλείνουν” στα μέσα Ιανουαρίου.
Δεύτερον, από το 2018 θα υπάρχει καλύτερη ορατότητα για το ύψος της υπεραπόδοσης που θα κατευθυνθεί για την εμπροσθοβαρή υποανάκτηση. Εδώ να σημειωθεί ότι μπορεί η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ να ανέφερε τη σημαντική μείωση κατά 40% των ταριφών για τις βραχυχρόνιες συμβάσεις της Ρεβυθούσας, εντούτοις η μεσοσταθμική μείωση των ταριφών για τη βιομηχανία και τους άλλους χρήστες θα είναι πολύ μικρότερη έως αμελητέα. Παράλληλα ενώ είχε προβλεφθεί κατανάλωση 3,5 δις κμ για το 2017, τελικά η χρονιά θα κλείσει στα 5 δις κμ. Η διαφορά του 1,5 δις κμ που έφερε μεγαλύτερα έσοδα για το ΔΕΣΦΑ, κανονικά βάσει κώδικα πρέπει να πάει σε μείωση ταριφών. Εντούτοις σύμφωνα με τη γνωστή απόφαση της ΡΑΕ θα κατευθυνθεί σε συντριπτικό ποσοστό για την υποανάκτηση που θα αυξήσει την αξία του ΔΕΣΦΑ ενόψει και της πώλησης. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2016 όταν έμειναν ‘κάβα’ 70 εκ. ευρώ στα ταμεία της εταιρείας.
Τρίτον όσο περνά ο καιρός και καθυστερεί ο διαγωνισμός, τόσο τα χρονικά περιθώρια με τους δανειστές θα στενεύουν. Η εκτίμηση που πιθανόν να υπάρχει σε κάποιους από τους επενδυτές είναι ότι ίσως, σε καθεστώς χρονικής πίεσης θα μπορέσουν να διαπραγματευτούν καλύτερους όρους στο SPA (σύμφωνο πώλησης) και το SHA (συμφωνία μετόχων).
Τέταρτον η αναβολή και η εξέλιξη του διαγωνισμού δεν αποκλείεται να χρησιμοποιούνται και ως μοχλός πίεσης για την επίλυση των ζητημάτων που έχουν ανακύψει στην εξέλιξη της κατασκευής του αγωγού TAP στην Καβάλα και τα οποία ενδέχεται να δημιουργήσουν ζήτημα με το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου.
Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι με το ταμείο αλλά και τις ισχυρές οικονομικές επιδόσεις που έχει ο ΔΕΣΦΑ, μετά και τη σημαντική αύξηση της κατανάλωσης, τα 400 εκ. ευρώ δεν αποτελούν καν μέτρο σύγκρισης, κάτι που έχει επισημανθεί από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Υπό αυτήν την έννοια εξηγείται και το παιχνίδι τακτικής που έχει ξεκινήσει από τους επενδυτές, οι οποίοι θέλουν να διασφαλίσουν τους καλύτερους - για εκείνους - δυνατούς όρους.