Ποια δάνεια πήραν σειρά... προτεραιότητας για ρύθμιση ή ξεκαθάρισμα. Οι καλύψεις που κρίνονται ανεπαρκείς και το πρόβλημα των στρατηγικών κακοπληρωτών. Οι λύσεις που προκρίνονται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των δανεισμένων.
Τα στεγαστικά δάνεια, τα οποία χορηγήθηκαν την τριετία 2005-2007 με 100% τραπεζική χρηματοδότηση, έχουν μπει στο μικροσκόπιο των διοικήσεων των τραπεζών, καθώς εκτιμάται ότι το 20%-25% (σ.σ. τουλάχιστον) εξ αυτών δεν εξυπηρετείται, ενώ τα ακίνητα που έχουν ως εγγύηση δεν επαρκούν, αφενός λόγω του υψηλού ποσοστού χρηματοδότησης, αφετέρου, εξαιτίας της σημαντικής πτώσης των τιμών. Συνολικά τα έτη 2005-2007 χορηγήθηκαν 30 δισ. ευρώ στεγαστικά δάνεια (σ.σ. 10 δισ. το 2005, 8,8 δισ. το 2006 και 11,6 δισ. το 2007) και με βάση τις εκτιμήσεις των τραπεζών τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ βρίσκονται στην περιοχή του «βαθύ κόκκινου», ποσό που ανεβαίνει αν συμπεριληφθούν όσα παρουσιάζουν καθυστέρηση κάποιων μηνών. Ο λογαριασμός γίνεται υψηλότερος, αν υπολογισθούν και εκείνα που έχουν ρυθμισθεί και «αρρωσταίνουν» εκ νέου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Euro2day.gr, η συγκεκριμένη δεξαμενή στεγαστικών δανείων παρουσιάζει σημαντική απορρύθμιση και αφορά δανειολήπτες όλων των κατηγοριών ως προς την οικονομική τους κατάσταση. «Υπάρχουν δανειολήπτες που μπορούν να εξυπηρετούν σε μηνιαία βάση το δάνειό τους, κατόπιν ρύθμισης, υπάρχουν όμως και δανειολήπτες που εντάσσονται στην ομάδα της λαϊκής στέγης και έχουν πληγεί σημαντικά από την οικονομική κρίση», τονίζει στο Euro2day.gr υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας και προσθέτει: «Πρέπει να δούμε άμεσα τις περιπτώσεις αυτές, οι οποίες έχουν μπει και στο μικροσκόπιο του επόπτη εξαιτίας της μερικής κάλυψης με εγγυήσεις των δανείων». Με δεδομένο ότι το ζήτημα που έχει τεθεί από την πλευρά των εποπτικών αρχών, κυρίως του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού, αλλά και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πως οι εγγυήσεις (σ.σ. ακίνητα) που συνδέονται με τα δάνεια και δη τα μη εξυπηρετούμενα, δεν επαρκούν -άρα τίθεται θέμα επιπλέον κάλυψης-, τα στεγαστικά που δόθηκαν την τριετία 2005-2007 αποτελούν την κορωνίδα του προβλήματος. Κι αυτό διότι εκείνη την περίοδο οι τράπεζες έδιναν δάνειο στο 100% της αξίας για την αγορά του ακινήτου -υπήρξαν και περιπτώσεις που το ποσό ήταν ακόμη μεγαλύτερο-, παραβιάζοντας επί της ουσίας τους κανόνες του επόπτη, οι οποίοι προέβλεπαν μικρότερη χρηματοδότηση. Το τρικ που χρησιμοποιούσαν ήταν το εξής: το στεγαστικό δάνειο, το οποίο είχε υποθήκη το ακίνητο, ανερόταν στο 70%-80% της αξίας αγοράς. Το υπόλοιπο 20%-30%, ενώ έπρεπε με βάση του εποπτικούς κανόνες να προέλθει από λεφτά του δανειολήπτη, «έβγαινε» κι αυτό από την τράπεζα συνήθως με τη μορφή επισκευαστικού δανείου και πιο σπάνια ως καταναλωτικό. Έτσι, σήμερα τα δάνεια αυτά έχουν υποθήκες ακίνητα που αντιστοιχούν στο 70% της αξίας αγοράς και εξαιτίας της πτώσης των τιμών στην αγορά ακινήτων μόλις που φθάνουν το 35%-40% της κάλυψης, την οποία πρέπει να έχει το δάνειο. Στις τράπεζες έχει σημάνει συναγερμός -πόσω μάλλον ενόψει του «light AQR», με αιχμή την αποτίμηση των εγγυήσεων-, με στόχο την αντιμετώπιση των περιπτώσεων που ανήκουν στην εν λόγω κατηγορία στεγαστικών. Τα μέτρα τα οποία θα εφαρμοστούν εφεξής ποικίλουν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη. Για όσους διατηρούν το εισόδημά τους σε ένα επίπεδο και μπορούν να δίνουν μία μειωμένη μηνιαία δόση, θα τους δοθεί η δυνατότητα της ρύθμισης σε ορίζοντα 10ετίας και πλέον. Σε όσους αδυνατούν να αντεπεξέλθουν, η λύση που προκρίνεται είναι η εθελοντική παράδοση του ακινήτου. Όσοι μπορούν να πληρώνουν ακόμη και μειωμένη δόση αλλά δεν συνεργάζονται, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον πλειστηριασμό.«Λειψά» τα ακίνητα
Ρυθμίσεις/πλειστηριασμοί