Να κάμψει τις ενστάσεις της DG Comp για τους λιγνίτες θα επιχειρήσει σήμερα στις Βρυξέλλες η ελληνική πλευρά, προσπαθώντας να πείσει τους κοινοτικούς ότι το μείγμα των προς πώληση μονάδων έχει περιθώρια επιτυχίας στο market test του Οκτωβρίου.
Απέναντι της ωστόσο θα συναντήσει ένα κλίμα δυσπιστίας, όπως τουλάχιστον αυτό έχει μέχρι σήμερα αποτυπωθεί μέσω της συχνής αλληλογραφίας των δύο πλευρών. Πολλώ δε μάλλον, όταν η άποψη που ανέκαθεν επικρατούσε (και επικρατεί) στη DG Comp, παρ’ ότι δεν έχει ακόμη πάρει επίσημη μορφή, είναι ότι το Μνημόνιο υστερεί συγκριτικά με τις ανάγκες της αγοράς, και ότι δεν πρόκειται αυτή να ανοίξει αν δεν πουληθούν και υδροηλεκτρικές μονάδες.
Το γεγονός δυσκολεύει τα πράγματα, καθώς είναι άλλο οι δύο πλευρές να συζητούν πάνω στο ίδιο υπόβαθρο, και άλλο όταν υπάρχουν δομικές ενστάσεις με αποτέλεσμα να εγείρονται συνεχώς θέματα, τα οποία η ελληνική αντιπροσωπεία ευελπιστεί πως δεν θα βρει σήμερα μπροστά της.
"Πρώτο πιάτο" στο μενού της συνάντησης, θα είναι το μείγμα των προς πώληση μονάδων που σκέφτεται να διαθέσει στο market test η κυβέρνηση, την οποία και θα εκπροσωπήσει αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον γ.γραμματέα του ΥΠΕΝ, Μιχάλη Βερροιόπουλο.
Οι αιτιάσεις
Το μικτό κλιμάκιο ΥΠΕΝ-ΔΕΗ περιμένει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, να δεχθεί πιεστικές ερωτήσεις παρόμοιου ύφους με εκείνες της πρόσφατης αλληλογραφίας με τη DG Comp, δηλαδή "μονάδα τη μονάδα", όπως λέει στο "Energypress" άνθρωπος με γνώση των διεργασιών. Τούτο σημαίνει λεπτομερειακές διευκρινήσεις για κάθε μια από τις δύο μονάδες του ΑΗΣ Αμυνταίου, τη Μελίτη Ι, και την άδεια για τη Μελίτη ΙΙ, που περιλαμβάνει το ελληνικό πακέτο. Οπως για παράδειγμα, για ποιό λόγο η κυβέρνηση πουλά μια άδεια (Μελίτη ΙΙ) και όχι ολόκληρη μονάδα ή γιατί έχει επιλέξει παλαιές μονάδες σαν τις δύο του Αμυνταίου όταν αυτές χρήζουν εκτεταμένης αναβάθμισης (ύψους άνω των 50 εκατ. ευρώ) από τον αυριανό αγοραστή, και όχι εκείνες του ΑΗΣ Αγ.Δημητρίου ή της Μεγαλόπολης.
Στις αιτιάσεις αυτές, η ελληνική πλευρά αναμένεται να επαναλάβει τους ισχυρισμούς των τελευταίων επιστολών προς τη DG Comp, αφενός δηλαδή ότι τα εργοστάσια της ΔΕΗ είναι "μετρημένα κουκιά", αφετέρου ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Μελίτη Ι), όλα χρήζουν σημαντικών επενδύσεων, είτε τα κρατήσει η επιχείρηση, είτε τα πουλήσει.
Και τα επιχειρήματα
Στην πράξη αυτό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση είναι ότι από τη στιγμή που η ίδια η ΔΕΗ καλείται να επενδύσει κεφάλαια προκειμένου να εκσυγχρονίσει τις μονάδες της, γιατί να μην πρέπει να κάνει το ίδιο και ο αυριανός αγοραστής; Επικαλείται μάλιστα το παράδειγμα του Αγ. Δημητρίου όπου το περιβαλλοντικό λίφτινγκ, δηλαδή η μέθοδος της ξηράς αποθείωσης, θα κοστίσει συνολικά στη ΔΕΗ 100 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων έχει ήδη καταβάλει τα 70 εκατ. ευρώ.
Στην έτερη αιτίαση των κοινοτικών, ως προς το "γιατί πουλάτε μια άδεια (Μελίτη ΙΙ) και όχι ολόκληρη μονάδα", το επιχείρημα της ελληνικής πλευράς είναι ότι ο επενδυτής αγοράζει "με το καλημέρα" το πιο σύγχρονο εργοστάσιο της ΔΕΗ, μαζί με άδεια για να κτίσει δίπλα του ένα δεύτερο, συν τα κοιτάσματα που θα τα τροφοδοτούν, δηλαδή αυτά της Βεύης. Το ίδιο ισχύει για τον ΑΗΣ Αμυνταίου αφού ο σταθμός συνοδεύεται από τα ορυχεία του Αμυνταίου και της Λακκιάς.
Θα πειστούν;
Τα επιχειρήματα δεν είναι ότι δεν έχουν βάση, όμως το ερώτημα είναι αν θα πείσουν τα στελέχη της DG Comp ότι ένα τέτοιο πακέτο θα προσελκύσει ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον στο market test.
Αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί. Και ο φόβος της ελληνικής πλευράς είναι μη τυχόν η σημερινή συνάντηση με τη DG Comp εξελιχθεί σε ένα "παζάρι" για το ποιές μονάδες θα μπούν στο μείγμα, κάτι το οποίο θέλει να αποφύγει, και άλλωστε έχει πάρει και εντολή να μην το κάνει.
Αλλά πολλές φορές διαφορετικά τα έχει σχεδιάσει η Αθήνα, και διαφορετικά έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στις Βρυξέλλες. Πολύ περισσότερο δε, όταν το κλίμα στην Επιτροπή, παρ’ ότι δεν έχει αποτυπωθεί σε κάποιο επίσημο έγγραφο, δεν είναι γενικώς ευνοικό απέναντι στην πώληση μόνο λιγνιτικών μονάδων, δίχως και νερών. Αν και δεν επιβεβαιώνεται, το πιθανότερο είναι ότι αν τα βρει σκούρα, και προς επίρρωσιν των επιχειρημάτων της, η ελληνική πλευρά θα παρουσιάσει και συγκεκριμένο επενδυτικό ενδιαφέρον για την πρότασή της, αυτό δηλαδή που λέγεται ότι έχει εκδηλωθεί από εταιρείες της Αν. Ευρώπης και φυσικά της Κίνας.
Πρόσφατα ο πρόεδρος της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης απηύθυνε δημόσιο κάλεσμα στην Shenhua να πάρει μέρος στη διαδικασία, γνωστοποιώντας μάλιστα ότι η πρόταση αντιμετωπίζεται με ενδιαφέρον από τον κινεζικό κολοσσό. Θυμίζουμε επίσης την συμφωνία που είχε υπογράψει το Μάιο με την Shenhua ο όμιλος Κοπελούζου για την εξαγορά, περιβαλλοντική αναβάθμιση και εκμετάλλευση λιγνιτικών μονάδων στην Ελλάδα. Πέραν της Shenhua, στο διαγωνισμό θα μπορούσε να εμφανιστεί και η CMEC, γνωστή μας από το εγχείρημα της σύμπραξης με τη ΔΕΗ για τη Μελίτη ΙΙ. Οσο για άλλους τοπικούς εταίρους, η εικόνα παραμένει θολή, πάντως τόσο ο όμιλος Μυτιληναίος, όσο και τα ΕΛΠΕ έχουν κάνει σαφές ότι πακέτο χωρίς νερά, δεν τους ενδιαφέρει. Το ίδιο ισχύει και για τις δυτικοευρωπαικές εταιρείες, με την ηχηρή απουσία της EDF από την ομάδα επιχειρηματιών που συνόδεψαν τον Μακρόν στην Αθήνα, να στέλνει σαφές μήνυμα ότι ούτε οι Γάλλοι, ούτε και η θυγατρική τους, Edison, ενδιαφέρονται, όσο απουσιάζουν τα υδροηλεκτρικά.
Ενα ερώτημα είναι κατά πόσο θα επιτραπεί η πώληση μεμονωμένων μονάδων, π.χ. μόνο της Μελίτης Ι, και όχι όλου του ελληνικού πακέτου. Οι άνθρωποι της DG Comp είχαν απευθύνει σχετική ερώτηση προς την ελληνική πλευρά, σε κάποια από τις πολλές επιστολές που έχουν μέχρι σήμερα ανταλλάξει, για να εισπράξουν τις επιφυλάξεις της, αφού για την ίδια προέχει να δει αν θα υπάρξει ενδιαφέρον, τι έσοδα συνεπάγεται η παραχώρηση ανά εργοστάσιο (σαφώς λιγότερα από τη πώληση σε έναν επενδυτή ολόκληρου του πακέτου), κ.ό.κ.
Ούτως ή άλλως πάντως, η πώληση ανά μονάδα, είναι ήσσονος σημασίας θέμα, όπως εξηγεί ο συνομιλητής μας. "Προέχει να τους πείσουμε ότι θα υπάρξει ενδιαφέρον, τα άλλα θα τα βρούμε στη πορεία", λέει χαρακτηριστικά.