Όταν στις αρχές Αυγούστου το Αμερικανικό Κογκρέσο και η Γερουσία πανηγύριζαν για την σχεδόν ομόφωνη επιβολή μιας νέας φουρνιάς κυρώσεων κατά της Ρωσίας- παρά την εμφανή δυσαρέσκεια του Τράμπ- ως τιμωρία για την υποτιθέμενη ανάμειξη του Κρεμλίνου στις Αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, το ενδιαφέρον των περισσότερων αναλυτών και στελεχών της ενεργειακής αγοράς ήτο στραμμένο στις σχεδιαζόμενες και υπό κατασκευή Ρωσικές ενεργειακές υποδομές, που θα μετέφεραν φυσικό αέριο και πετρέλαιο προς την Ευρώπη, και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζουν εφεξής στην υλοποίηση τους. Και αυτό γιατί το εν λόγω νομοσχέδιο αποβλέπει στο να τιμωρήσει τις Ευρωπαϊκές εταιρείες που κάνουν δουλειές με την Ρωσία.
Με βάση το ψηφισθέν νομοσχέδιο οι εταιρείες που υποστηρίζουν τη Ρωσία στην κατασκευή αγωγών εξαγωγής ενέργειας, θα δέχονται πρόστιμο. Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο ξεχωρίζει το Nord Stream 2. Αυτού του project, το οποίο θα επεκτείνει έναν υφιστάμενο αγωγό αερίου (τον Nord Stream Ι) από τη Ρωσία στη Γερμανία κάτω από τη Θάλασσα της Βαλτικής, ηγείται η ρωσική ενεργειακή Gazprom. Οι εταίροι της αποτελούνται από πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές ενεργειακές επιχειρήσεις: τη γαλλική Engie, την βρετανο-ολλανδική Royal Dutch Shell, την αυστριακή OMV, και τη γερμανική Uniper και Wintershall. Ο Nord Stream 2 είναι εξίσου αμφιλεγόμενος όσο ο αρχικός αγωγός Nord Stream.
Η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής ισχυρίζονται ότι ο Nord Stream 2 θα αυξήσει, και δεν θα αποδυναμώσει, την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Μετά από αρκετά χρόνια επικρίσεων της στήριξης της γερμανικής κυβέρνησης για το Nord Stream 2, αυτές οι χώρες έχουν αρχίσει να βλέπουν τις αμερικανικές κυρώσεις ως μια ευκαιρία να ασκήσουν πίεση στο Βερολίνο για να τερματίσει τη στήριξή του για το project. Η Ουκρανία, η οποία είναι ακόμη σημαντική χώρα διέλευσης για τις ρωσικές εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη, υποστηρίζει πως το σχέδιο επέκτασης θα "κλέψει” από το Κίεβο τα απαραίτητα τέλη διέλευσης. Από την άλλη οι βασικοί υποστηρικτές του Nord Stream 2 ισχυρίζονται πως η ΕΕ θα ενισχύσει την ενεργειακή της ασφάλεια μέσω της διαφοροποίησης των διαδρόμων εισαγωγής φυσικού αερίου σε μια στιγμή που η εγχώρια παραγωγή φυσικού αερίου της Ευρώπης υποχωρεί σταθερά χρόνο με το χρόνο (βλέπε μείωση αποθεμάτων Β. Θάλασσας και Ολλανδίας).
Αν και οι πληροφορίες για το κατά πόσο οι νέες Αμερικανικές κυρώσεις θα επηρεάσουν την κατασκευή του Nord Stream II παραμένουν συγκεχυμένες η γενική αίσθηση είναι ότι η Γερμανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί αμαχητί το Αμερικανικό τελεσίγραφο καθότι, όπως υποστηρίζει, αυτό στρέφεται κατά της ίδιας της ανταγωνιστικότητας της Γερμανικής βιομηχανίας.
Σήμερα η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη με περισσότερα από 105 BCM τον χρόνο με τα 55 BCM να εισάγονται από την Ρωσική Gazprom. O δε αγωγός Nord Steam II έρχεται να διευκολύνει την τροφοδοσία με αέριο βελτιώνοντας σημαντικά την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας αφού ο νέος αυτός αγωγός που θα ποντισθεί παράλληλα με τον Nord Stream I, θα μεταφέρει απευθείας αέριο από τη Ρωσία στην Γερμανία παρακάμπτοντας πλήρως την προβληματική Ουκρανία.
Σήμερα η αξιοποίηση του Nord Stream Ι έχει φθάσει το 80% κατά μέσο όρος της χωρητικότητας του (που είναι 55 BCM τον χρόνο) έτσι που σε 2-3 χρόνια δεν θα αρκεί για την κάλυψη των αναγκών, όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών που εξυπηρετούνται μέσω αυτού.
Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Nord Stream II είναι απόλυτα αναγκαίος για την ομαλή μεσο-μακροπρόθεσμη τροφοδοσία με αέριο της Γερμανίας και των γειτονικών με αυτήν Ευρωπαϊκών χωρών. Η δε απαράδεκτη εμμονή των ΗΠΑ να αποτρέψουν την κατασκευή του, δήθεν λόγω της αύξησης της Ευρωπαϊκής εξάρτησης από εισαγόμενο Ρωσικό αέριο, (και άρα πιθανών αρνητικών επιπτώσεων στην Αμερικανική ενεργειακή ασφάλεια) προβληματίζει πλέον ανοικτά την Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ η οποία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται το ύποπτο παιχνίδι των ΗΠΑ εις βάρος της Ευρώπης, μέσω της προώθησης εξαγωγών Αμερικάνικου LNG.
Και ενώ το Αμερικανικό κατεστημένο έχει αποδοθεί σε μία επική μάχη για τον περιορισμό των Ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου στην Ευρώπη, οι εξαγωγές της Gazprom προς την Ευρωπαϊκή ήπειρο το 2016 αυξάνονται σταθερά. Έσπασαν δε κάθε ρεκόρ πέρυσι φθάνοντας τα 246.8 BCM (από τα 605.6 BCM συνολικής κατανάλωσης), δηλαδή μία αύξηση 12.5% σε σύγκριση με το 2015. Η Τουρκία, η Αυστρία και η Γερμανία είναι οι τρεις χώρες, στις οποίες η Gazprom οφείλει, χάρη στην αυξημένη ζήτηση σε φυσικό αέριο, τις εξαγωγές ρεκόρ φυσικού αερίου, σύμφωνα με την λογιστική έκθεση της εταιρείας που αφορά το δεύτερο τρίμηνο. Και οι τρεις χώρες στο πρώτο εξάμηνο του 2017 αύξησαν τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου κατά 21% (44,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, bmc). Μεταξύ των μεγαλύτερων ευρωπαίων καταναλωτών της Gazprom, μόνο η Ιταλία και η Βρετανία μείωσαν τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Γενικά στο διάστημα Ιανουαρίου – Ιουνίου 2017 οι πωλήσεις φυσικού αερίου αυξήθηκαν κατά 11,5% φθάνοντας τα 112 bmc.
O Turkish Stream δεν θα τροφοδοτήσει με Ρωσικό αέριο την Ευρώπη
Με τις ΗΠΑ να αδυνατούν στην πράξη να επιβάλλουν εμπορικό embargo κατά του πυρήνα των χωρών της ΕΕ, και να αποτρέψουν την κατασκευή του ND II, το ενδιαφέρον μετατίθεται στον υπό κατασκευή Turkish Stream, o οποίος ως γνωστό διασχίζει υποθαλασσίως τη Μαύρη Θάλασσα και φθάνει στις Ευρωπαϊκές ακτές της Τουρκίας βορείως της Κωνσταντινούπολης. Ο αγωγός αυτός συνολικού μήκους 910 χλμ., η κατασκευή του οποίου θα έχει ολοκληρωθεί το 2019, θα έχει μία αρχική δυναμικότητα 31.5 BCM κατ’ έτος, με τα 15.75 BCM να απορροφούνται από την Τουρκική αγορά ενώ το υπόλοιπο προγραμματίζεται από την Gazpromexport να διατεθεί για την κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας και των χωρών των Βαλκανίων, οι οποίες μέχρι στιγμής τροφοδοτούνται μέσω του South Balkan Pipeline, o οποίος ξεκινά από την Ουκρανία και διασχίζει τη Μολδαβία, Ρουμανία και Βουλγαρία για να καταλήξει σε Τουρκία και Ελλάδα.
Είναι πλέον κάτι περισσότερο από εμφανές ότι οι νέες Αμερικανικές κυρώσεις θα πλήξουν τον αδύνατο κρίκο της ΝΑ Ευρώπης, αφού όποια εταιρεία τολμήσει να αναλάβει την κατασκευή υποδομών για την μεταφορά Ρωσικού αερίου μέσω Ελλάδας ή Βουλγαρίας θα αντιμετωπίσει την Αμερικανική μήνη και απρόβλεπτα οικονομικά αντίμετρα.
Η μεν κατασκευή του Turkish Stream, στη πρώτη αυτή φάση θα ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα αφού οι εμπλεκόμενες κατασκευαστικές εταιρείες είναι Ελβετικές, Τουρκικές και Ρωσικές, χωρίς οικονομικά ενδιαφέροντα στις ΗΠΑ, όμως η επέκταση του Turkish Stream προς την Ευρώπη μέσω του κόμβου στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα φαίνεται ότι θα παραμείνει στα χαρτιά.
Η δε Ελλάδα θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να αυξήσει τις εισαγωγές της από την Τουρκία μέσω του Ελληνο-Τουρκικού διασυνδετήριου, ο οποίος και διαθέτει επαρκή χωρητικότητα (5.0 BCM+), εισάγοντας ποσότητες Τουρκικού basket, αφού εν τω μεταξύ η Gazprom θα έχει (από 1.1.2020) σταματήσει τη ροή αερίου μέσω του South Balkan.