Σε μία άδεια και καυτή Αθήνα το κυβερνητικό επιτελείο... θα συσκέπτεται. Εστω και όχι σε πλήρη σύνθεση, καθώς ο καταμερισμός των «ολιγοήμερων διακοπών» επέτρεψε στα μισά κυβερνητικά στελέχη να απουσιάσουν αυτή την εβδομάδα και στα άλλα μισά την επόμενη, του Δεκαπενταύουστου.

Ο σχεδιασμός θέλει τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του να κλείνουν από την προηγούμενη εβδομάδα εκκρεμότητες και να προγραμματίζουν τις κινήσεις του – μετά ραστώνη – διαστήματος, πριν φύγουν και οι ίδιοι για δεκαήμερη ανάπαυλα.

Διαπραγμάτευση για έξοδο από το μνημόνιο

Όπως όλα δείχνουν, το Μαξίμου θα επιχειρήσει να κινηθεί ταυτόχρονα σε δύο άξονες:

* Ο ένας αφορά την διαπραγμάτευση για τις επόμενες αξιολογήσεις, αρχής γενομένης τον Σεπτέμβριο από την τρίτη: «στην ουσία θα πρόκειται για ενιαία διαπραγμάτευση, δεκάμηνης διάρκειας, καθώς από το αποτέλεσμά της θα κριθεί η λήξη της μνημονιακής επιτροπείας τον επόμενο Αύγουστο», διευκρινίζει κυβερνητικός παράγοντας που μετέχει στις συζητήσεις.

Και μόνο αυτή η διευκρίνιση αναδεικνύει την κρισιμότητα του επόμενου διαστήματος, το οποίο, πέραν της «βαθμολογίας» στις αξιολογήσεις, θα σημαδευτεί και από άλλες «τουλάχιστον δύο-τρεις» ακόμα δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές.

Το ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι «να λήξει καθαρά» η οκταετής μνημονιακή περιπέτεια, δηλαδή να μη οδηγήσει στην εξίσου αυστηρή εποπτεία της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης. «Αυτό εννοεί ο πρωθυπουργός όταν μιλάει για καθαρή έξοδο από το μνημόνιο», παρατηρεί συνεργάτης του, αν και ο αριθμός των κυβερνητικών στελεχών που πιστεύουν σε ένα τέτοιο… θαύμα παραμένει εξαιρετικά μικρός.

Για τους περισσότερους, το καλό σενάριο είναι μία «πιο χαλαρή πιστοληπτική γραμμή» που θα δίνει στους πολίτες (σ.σ. «και στους Ευρωπαίους πολίτες») την αίσθηση ότι «η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της» διότι «η παρούσα κυβέρνηση εγγυάται την μη επιστροφή στις δημοσιονομικές, αντιαναπτυξιακές και… διαπλεκόμενες αμαρτίες του παρελθόντος».

Σύμφωνα με τα επιτελικά στελέχη, τα μέτρα-αντίμετρα για τα έτη 2019-2020 εγγυώνται αυτή την προσπάθεια, ωστόσο αυτό που θα αναδειχθεί τους επόμενους μήνες είναι η ανάγκη να υπάρξουν «όσες περισσότερες ανάσες μπορούμε»στους πολίτες που έχουν δοκιμασθεί σκληρά από την μνημονιακή λαίλαπα. «Οχι μόνο για …πολιτικο-ψυχολογικούς λόγους, αλλά διότι χωρίς αυτές το στοίχημα της ανάπτυξης δεν θα κερδηθεί», επισημαίνει κυβερνητικός παράγοντας που μετέχει στην προετοιμασία του νέου διαπραγματευτικού μαραθωνίου.

Κατά τον ίδιον, «θα δοθεί κι αυτό τον Δεκέμβριο ‘μέρισμα’ από το πρωτογενές πλεόνασμα», αν και αυτή τη φορά σε συνεννόηση με τους θεσμούς. «Το πού δεν το ξέρουμε ακόμα, αλλά είναι βέβαιο ότι θα δοθεί», σημειώνει.

Αντιθέτως, δεν βλέπει άμεσες φοροελαφρύνσεις για τα «μεγαλομεσαία» εισοδήματα διότι, όπως λέει, «δεν θα επιβαρύνουμε περισσότερο τα ‘μικρομεσαία’», τα οποία ορίζει ως τα ετήσια εισοδήματα έως 30.000 ευρώ.

«Αγκάθια» και προαπαιτούμενα

Στα top των προτεραιοτήτων βρίσκονται προαπαιτούμενα που πρέπει να κλείσουν μέχρι και τον Οκτώβριο αλλά θεωρούνται «υψηλής επικινδυνότητας» για κυβέρνηση και κομματικό δυναμικό. Όπως οι αλλαγές στο Δημόσιο, η απόφαση για απεργία (50% στα πρωτοβάθμια σωματεία), οι αλλαγές στα αναπηρικά επιδόματα, η έγκριση του στρατηγικού πλάνου του Υπερταμείου.

Σ' αυτά προστίθενται άλλα «αγκάθια», όπως η αντίδραση του ΔΝΤ στην επεκτασιμότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων ή το φρενάρισμα που φέρεται να επιχειρούν οι θεσμοί στο θέμα των συμβασιούχων.
Μέχρι στιγμής δεν διακρίνεται κοινά αποδεκτή λύση.

Διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς-Δεξιάς

* Ο δεύτερος άξονας αφορά στην προώθηση κοινωνικών επιλογών «που θα αναδεικνύουν τις διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς-Δεξιάς». Η πρόβα έγινε την προηγούμενη εβδομάδα με το νομοθετικό μπαράζ σε Παιδεία, Υγεία και διαφημίσεις στα μέσα ενημέρωσης.

Η συνέχεια προβλέπεται «δυνατή», κατά τους αρμοδίους της κυβέρνησης, με στόχευση στον εργασιακό χώρο, στην προνοιακή-επιδοματική πολιτική και, κυρίως, όπως λένε, σε θέματα Δημοκρατίας και ανάδειξης της έννοιας «δημόσιο αγαθό».

Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι συζητήσεις για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με αφορμή την Αναθεώρηση του Συντάγματος (σ.σ. «και όχι για την Αναθεώρηση του Συντάγματος», όπως διευκρινίζουν καθώς δεν προβλέπεται αλλαγή του Καταστατικού Χάρτη μέσω δημοψηφίσματος).

Η επισήμανση, εν προκειμένω, είναι πως εάν τελικά επιλεγεί η προσφυγή στους πολίτες, τα ερωτήματα θα αναδεικνύουν τις θεμελιακές διαφορές Αριστεράς-Δεξιάς που αφορούν τον λαό: για παράδειγμα, εάν το νερό πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό.

Αντιθέτως, δεν προβλέπονται θεσμικά ερωτήματα, όπως για τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας που «δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες».