Σε ανατροπή του σημερινού status στην αγορά φυσικού αερίου οδηγεί το σχέδιο αποχώρησης της ΔΕΠΑ από τις ΕΠΑ, το οποίο φέρει σύμφωνα με τις πληροφορίες και την σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Το σχέδιο φέρεται να έχει συζητηθεί ατύπως μεταξύ του υπουργείου και των αρμοδίων στελεχών της Κομισιόν, τα οποία σε πρώτη τουλάχιστον φάση, το θεωρούν ικανό να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικότερο περιβάλλον στην ελληνική αγορά, σύμφωνο με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η κουβέντα σχετικά με τη διάρθρωση που θα έχει από τον επόμενο χρόνο η αγορά φυσικού αερίου και ειδικότερα σχετικά με το ρόλο και τις συμμετοχές που θα έχει η ΔΕΠΑ στη λιανική. Και αυτό καθώς οι δανειστές έχουν ως γνωστόν ζητήσει (και έχει μπει στο αναθεωρημένο μνημόνιο) να καταρτισθεί ως το τέλος του χρόνου ένα "road map" για τον τομέα του φυσικού αερίου, προκειμένου μεταξύ άλλων να αρθούν, όπως αναγράφεται χαρακτηριστικά, καταστάσεις που δεν προωθούν τον ανταγωνισμό.
Ενόψει λοιπόν της γενικής συνέλευσης της ΔΕΠΑ στις 31 Ιουλίου όπου και θα τεθεί στο τραπέζι ο ρόλος της εταιρείας στην νέα εποχή, το “Energypress” απευθύνθηκε σε υψηλόβαθμο παράγοντα του ΥΠΕΝ, σύμφωνα με τον οποίο, τα βασικά σενάρια είναι δύο :
- Να αποχωρήσει πλήρως η ΔΕΠΑ από την λιανική. Τούτο σημαίνει να μείνει στις ΕΠΑ ως παθητικός μέτοχος, δηλαδή με ποσοστό κάτω του 51%. Σήμερα κατέχει το 51%, έναντι 49% των ιδιωτών μετόχων τους Shell, και Eni. Το υπουργείο ωστόσο εμφανίζεται να μην επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη.
- Να αποχωρήσει εντελώς η ΔΕΠΑ από τις ΕΠΑ Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης (με ενδεχόμενη αύξηση του ποσοστού της στις δύο ΕΔΑ), αλλά να παραμείνει στην ΕΠΑ Αττικής όπως και στην ΕΔΑ Αττικής με το σημερινό της ποσοστό. Το υπουργείο εμφανίζεται να συμφωνεί με μια τέτοια λύση.
“Εμείς αυτό που θέλουμε για την ΔΕΠΑ, είναι στην μεν χονδρική να λειτουργεί σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, καθώς επίσης να έχει παρουσία στο retail, λειτουργώντας όμως επίσης σε ανταγωνιστικό περιβάλλον”, εξηγεί ο συνομιλητής μας. Και προσθέτει πως το υπουργείο θεωρεί ότι δεν δημιουργείται πρόβλημα ανταγωνισμού εφόσον η ΔΕΠΑ αποχωρήσει από τις ΕΠΑ - ή διατηρήσει τα ποσοστά της μόνο στην ΕΠΑ Αττικής- και μετά ξεκινήσει να δραστηριοποιείται αυτόνομα στην λιανική.
Επισημαίνει ωστόσο ότι θα πρέπει η ΔΕΠΑ να συνεννοηθεί με τους ιδιώτες μετόχους της, στους οποίους και φαίνεται ότι έχει θέσει την συγκεκριμένη πρόταση, δίχως η συζήτηση να έχει ακόμη καταλήξει κάπου.
“Δεν έχει ληφθεί ακόμη οριστική απόφαση αποχώρησης της ΔΕΠΑ από τις ΕΠΑ, η κατάρτιση του οδικού χάρτη για την επόμενη ημέρα της αγοράς φυσικού αερίου, έχει ακόμη δρόμο μέχρι τα Χριστούγεννα”, προσθέτει το στέλεχος του ΥΠΕΝ.
Είναι σε κάθε περίπτωση σαφές ότι και το υπουργείο συμφωνεί πως δεν μπορεί η ΔΕΠΑ να συνεχίσει να είναι πανταχού παρούσα, δηλαδή και χονδρέμπορος και προμηθευτής αερίου, και μέτοχος των ΕΠΑ και μέτοχος των ΕΔΑ, όπως επίσης και αυτόνομος λιανοπωλητής αερίου.
Το ίδιο έχουν ζητήσει επίσημα με επιστολές τους προς τον υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη, και οι στρατηγικοί εταίροι των ΕΠΑ και ΕΔΑ στην Αττική και στη Θεσσαλία – Θεσσαλονίκη, δηλαδή η Shell και η ENI αντίστοιχα.
Ολα τα παραπάνω αναμένεται να συζητηθούν σε δέκα ημέρες από σήμερα, δηλαδή κατά την γενική συνέλευση της ΔΕΠΑ, όπου οι μέτοχοι της εταιρείας θα εκφράσουν την θέση τους. Οσο για τις Βρυξέλλες, τα μηνύματα είναι καταρχήν θετικά ως προς το ενδεχόμενο αποχώρησης της εταιρείας από δύο τουλάχιστον ΕΠΑ, της Θεσσαλίας και της Θεσσαλονίκης.
Ζήτημα που εκκρεμεί, και φυσικά σχετίζεται με τα παραπάνω είναι και το θέμα που έχουν εγείρει Shell και ΕΝΙ για αποζημίωσή τους έπειτα από την κατάργηση του μονοπωλιακού δικαιώματος των ΕΠΑ δέκα και πλέον χρόνια πριν την προβλεπόμενη ημερομηνία.
Στην επιστολή της μάλιστα η Shell φέρεται να υποστηρίζει ότι η απώλεια του μονοπωλιακού δικαιώματος προμήθειας που κατείχε μέχρι το 2030 για την Αττική, αποτιμάται σε περίπου 100 εκατ. ευρώ, ποσό που μοιράζεται βέβαια κατά 50 εκατ. στη Shell και κατά 50 εκατ. στη ΔΕΠΑ.
Από την πλευρά τους πηγές του υπουργείου εμφανίζονται να αμφισβητούν τα στοιχεία της Shell, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να υπολογιστεί κατά πόσο υπάρχει θέμα αποζημίωσης (value gap) καθώς και πόσο αυτό είναι.