Εκτός ορίων κινείται το λαθρεμπόριο του υγραερίου κίνησης με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει κάθε χρόνο φόρους και δασμούς άνω των 20 εκατ. ευρώ.
Τις επισημάνσεις αυτές κάνουν στο Euro2day.gr στελέχη νόμιμων εταιριών διακίνησης και διάθεσης του φθηνότερου σε σχέση με τη βενζίνη καυσίμου, παραθέτοντας και τα ακόλουθα στοιχεία, προς επιβεβαίωση των όσων καταγγέλλουν: «Τα στοιχεία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας δείχνουν ότι η συνολική αγορά υγραερίων για το πρώτο πεντάμηνο του έτους είναι αυξημένη κατά 4,8%. Το υγραέριο κίνησης φαίνεται να είναι πτωτικό 5,5%, ενώ το υγραέριο βιομηχανικής χρήσης παρουσιάζει υψηλότερες πωλήσεις της τάξης του 17%. Μάλιστα μόνο τον Μάιο, η ζήτηση του υγραερίου βιομηχανίας ξεπερνά το 20% σε σχέση με πέρυσι, κάτι που δεν δικαιολογείται από το γεγονός της ύφεσης», συμπληρώνουν εξηγώντας με απλά λόγια ότι το υγραέριο για βιομηχανική χρήση διατίθεται ως υγραέριο κίνησης.
Παράλληλα, οι ίδιες πηγές αναφέρουν και το οξύμωρο γεγονός της μεγάλης αύξησης του αριθμού των πρατηρίων. Είναι πια περισσότερα από 1.000 όταν πριν από επτά χρόνια ήταν μόλις 30 με 35. Εκπρόσωποι εταιριών του κλάδου που πλήττονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό προσθέτουν πως «δεν μπορεί από τη μια να πέφτουν οι πωλήσεις του υγραερίου κίνησης και από την άλλην να ανοίγουν διαρκώς πρατήρια υγραερίου κίνησης».
Σύμφωνα με στελέχη επιχειρήσεων οι εκτιμήσεις θέλουν το 20% του υγραερίου κίνησης να είναι στην πραγματικότητα για βιομηχανική χρήση.
Το κίνητρο για την παράνομη διακίνηση είναι η διαφορά των φόρων αλλά και η απουσία ελέγχου στην αγορά, όπως επισημαίνει ο κλάδος. Ο φόρος στο υγραέριο κίνησης είναι 430 ευρώ ανά μετρικό τόνο από την αρχή της χρονιάς (330 ευρώ το προηγούμενο έτος), ενώ στο «βιομηχανικό» είναι μόλις 60 ευρώ ανά τόνο.
Τα πρατήρια αλλά και όλη η αλυσίδα διακίνησης υγραερίου δεν είναι υποχρεωμένα να έχουν εγκατεστημένα συστήματα εισροών – εκροών και φυσικά δεν είναι διασυνδεδεμένα ούτε με τη γενική γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσουν οι οδηγοί Ι.Χ. καθώς όταν φουλάρουν τα ρεζερβουάρ των οχημάτων τους, δεν εκδίδεται αυτόματα η απόδειξη από την αντλία.
Το κόλπο της παρανομίας...
Πως γίνεται, όμως, η διακίνηση και διάθεση του υγραερίου βιομηχανίας ως κίνησης;
Παράγοντες της αγοράς περιγράφουν πως επιτήδειοι πρατηριούχοι συνεργάζονται με παραβάτες διακινητές, οι οποίοι με τη σειρά τους σε συνεργασία με βιοτεχνίες κόβουν εικονικά τιμολόγια πώλησης υγραερίου βιομηχανίας. Οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων δεν έχουν πρόβλημα να δέχονται την εικονική προμήθεια υγραερίου καθώς το τιμολόγιο το περνούν στην εφορία ως παραστατικό δαπάνης.
Έτσι, οι διακινητές δικαιολογούν την πώληση υγραερίου για βιομηχανική χρήση, το οποίο όμως καταλήγει σε πρατήρια.
Πέραν, όμως, αυτού του κόλπου οι διακινητές μπορούν να μεταφέρουν με ένα βυτίο τα δύο προϊόντα και με ένα τιμολόγιο αντί για δύο να κάνουν την παράνομη διάθεση στους επιτήδειους πρατηριούχους.
Οι νόμιμοι επιχειρηματίες ζητούν από την πολιτεία την υποχρεωτική εγκατάσταση συστημάτων εισροών – εκροών και στα πρατήρια υγραερίου κίνησης αλλά και την αυστηροποίηση των ελέγχων.