Έχοντας ολοκληρώσει έναν κύκλο αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των παραγωγικών εγκαταστάσεων τους, οι εταιρείες διύλισης αργού που δραστηριοποιούνται στη Νοτιοανατολική Ευρώπη έχουν να αντιμετωπίσουν σημαντικές προκλήσεις μέσα στην επόμενη πενταετία, σε ένα διεθνές περιβάλλον που ήδη χαρακτηρίζεται από έντονο ανταγωνισμό, πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα και συμπίεση των περιθωρίων διύλισης.

 

Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από τα όσα ειπώθηκαν από κορυφαία στελέχη ελληνικών (ΕΛΠΕ) και ξένων πετρελαϊκών ομίλων (NIS, OMV κ.ά.) στο συνέδριο του ΙΕΝΕ με τίτλο «Oil Refining, Storage and Retail in SE Europe», που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 30-31 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.

 

Ο επιστημονικός συνεργάτης του ΙΕΝΕ, Δημήτρης Μεζαρτάσογλου, παρουσίασε τις διεθνείς τάσεις στην αγορά διύλισης, με έμφαση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.

 

Όπως επισήμανε, στα διυλιστήρια των χωρών των Βαλκανίων, της Κύπρου και της Τουρκίας παρατηρείται υποχρησιμοποίηση του παραγωγικού δυναμικού, με την εξαίρεση της Βοσνίας.

 

Οι χώρες των δυτικών Βαλκανίων, σε γενικές γραμμές υστερούν σε ότι αφορά την εμπορική τους δραστηριότητα, καθώς παράγουν περιορισμένες ποσότητες προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, όπως τα πετροχημικά, ενώ δεν διαθέτουν τον σύγχρονο εξοπλισμό των διυλιστηρίων γειτονικών χωρών.

 

Με βάση αυτά τα στοιχεία, θεωρείται αναπόφευκτο για τη συντριπτική πλειονότητα των διυλιστηρίων της ΝΑ Ευρώπης να προχωρήσουν μέσα τα επόμενα 3 με 5 έτη σε αλλαγή του οργανωτικού τους μοντέλου, σε περιφερειακές συγχωνεύσεις, να κλείσουν ή να μετατραπούν σε αποθηκευτικές εγκαταστάσεις, όπως έχει συμβεί άλλωστε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 

Ο ανταγωνισμός από το φυσικό αέριο και τα εισαγόμενα πετρελαιοειδή, καθώς και η αυξανόμενη διείσδυση των ΑΠΕ, είναι παράγοντες που μπορεί να επιδεινώσουν περαιτέρω τις προοπτικές για τις εταιρείες του κλάδου.

 

Υπενθυμίζεται ότι από το 2008 συνολικά στην Ευρώπη έχουν βάλει λουκέτο 24 διυλιστήρια, τα οποία αντιπροσώπευαν περισσότερα από 2 εκατ. βαρέλια την ημέρα σε παραγωγική δυναμικότητα.

 

Απ' αυτή την άποψη είναι μονόδρομος για τις εταιρείες διύλισης αργού στη ΝΑ Ευρώπη η βελτίωση στο κομμάτι της προμήθειας αργού, με τη σύσταση ενδεχομένως και κοινοπραξιών σε διακρατικό επίπεδο, καθώς και η έμφαση σε άξονες όπως η ενίσχυση της πολυπλοκότητας των διυλιστηρίων και της παραγωγής νέων, ανταγωνιστικών προϊόντων.