Θοδωρής Παναγούλης
28 11 2016 | 08:01
Η απόσυρση ή ριζική αλλαγή της τροπολογίας Σκουρλέτη έχει απορριφθεί. Η μείωση του τιμήματος επίσης, όπως και η τμηματική καταβολή των 400 εκατ., ακόμα και έντοκα. Η τελευταία «προσφορά», δηλαδή υποχώρηση που έχει προτείνει η κυβέρνηση προς τους αγοραστές του ΔΕΣΦΑ, Αζέρους της SOCAR και Ιταλούς της SNAM, λίγες ώρες πριν φτάσει η καθοριστική ημερομηνία της 30ης Νοεμβρίου, είναι να υπάρξει μια σχετικά μικρή αύξηση στις ταρίφες του Διαχειριστή, άρα και στα έσοδα των αγοραστών, από «σπόντα».
Ποια είναι αυτή η «σπόντα»; Να υπολογίζεται ένα χαμηλό επιτόκιο για κάθε χρόνο που ο ΔΕΣΦΑ δεν ανακτά τα ποσά παρελθόντων ετών της λεγόμενης ανακτήσιμης διαφοράς για τις επενδύσεις της περιόδου 2006-2015. Με βάση το ισχύον πλαίσιο, μετά την τροπολογία Σκουρλέτη, η ανακτήσιμη διαφορά παρελθόντων ετών είναι άτοκη. Η υποχώρηση που φέρεται να έχει κάνει ήδη η ελληνική πλευρά είναι να συμφωνηθεί ένα επιτόκιο, το οποίο όμως δεν μπορεί να είναι μεγάλο. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να αυξηθεί το μακροπρόθεσμο «λαμβάνειν» του ΔΕΣΦΑ περίπου κατά 50 εκατ. ευρώ, γεγονός που θα αντικατοπτριστεί στις ταρίφες του διαχειριστή και άρα στα έσοδα του ιδιοκτήτη του.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του energypress είναι η τελευταία υποχώρηση που είναι διατεθειμένη να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και μένει στους αγοραστές να την αποδεχθούν και να προχωρήσει το deal, είτε να την θεωρήσουν ανεπαρκή και να οδηγηθεί ο συγκεκριμένος διαγωνισμός σε ναυάγιο.
Υπενθυμίζουμε ότι η ανακτήσιμη διαφορά υπολογίζεται σήμερα λίγο πάνω από τα 326 εκατ. ευρώ που είχε εγκρίνει η ΡΑΕ. Η τροπολογία Σκουρλέτη είχε μειώσει τα ποσά αυτά από τα 829 εκατ. ευρώ στα 285 εκατ. ευρώ.
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, με προβληματισμό αντιμετωπίζεται και η απαίτηση των αγοραστών να εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο για τη σταθερότητα στις ταρίφες χρήσης δικτύου που θα αποφασιστούν. Δηλαδή να εγγυηθεί ότι οι αυξήσεις που θα συμφωνηθούν τώρα, δεν πρόκειται να αλλάξουν τα επόμενα χρόνια από κάποια επόμενη κυβέρνηση. Ο προβληματισμός έγκειται στο ότι το αίτημα αυτό, από πρακτικής και μόνο άποψης, δεν μπορεί να υιοθετηθεί από καμία κυβέρνηση, καθώς ουδείς είναι σε θέση να δεσμεύσει τις επόμενες κυβερνήσεις να λειτουργήσουν με βάση τα δεδομένα που πιθανόν θα έχουν δημιουργηθεί.
Ενδεικτικό πάντως του πιθανολογούμενου ναυαγίου είναι το γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν κλείνει το νέο πλάνο ιδιωτικοποιήσεων (το οποίο έπρεπε ήδη να έχει δημοσιεύσει), ακριβώς διότι υπάρχει αβεβαιότητα για το αν πρέπει να συμπεριλάβει στο νέο Asset Development Plan (ADP) την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ ή όχι…