Εικόνα που φτάνει στα όρια αδιεξόδου καταγράφεται στις διαπραγματεύσεις. Το κοινό μέτωπο ΔΝΤ-Eυρωπαίων για επώδυνες αλλαγές και πού καταγράφονται διαφοροποιήσεις των δανειστών. Ποιες είναι οι γραμμές άμυνας της κυβέρνησης.
Το αδιέξοδο στα εργασιακά διεφάνη από την αρχή, καθώς σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες όχι μόνο το ΔΝΤ αλλά και οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών επιμένουν στην αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου απολύσεων στο 10%.
Πληροφορίες από το υπουργείο Εργασίας ανέφεραν αργά χθες το βράδυ ότι το Ταμείο επέμενε στην πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, ενώ σημείωναν με νόημα ότι η συζήτηση, προφανώς λόγω της αδυναμίας ύπαρξης κάποιας κοινής συνισταμένης στο θέμα των απολύσεων, αναλώθηκε στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων.
Βέβαια και στο θέμα αυτό, που είναι «εμβληματικό» για την κυβέρνηση, το ΔΝΤ δεν συζητά αλλαγές. Αντίθετα το ευρωπαϊκό σκέλος των πιστωτών εμφανίζεται θετικότερο σε πιθανές αλλαγές, κοντά στις ελληνικές θέσεις, όμως μεταθέτει την υλοποίησή τους για το δεύτερο εξάμηνο του επόμενου έτους.
Το ασταθές περιβάλλον εντός του οποίου εξελίσσεται η διαπραγμάτευση επιδεινώνεται από τη στάση του ΔΝΤ, που ενδέχεται να δυσκολέψει την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, εφόσον επιμείνει στη γνωστή του θέση για μειώσεις στις ήδη καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις μετά το 2018.
Η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί το σχέδιο αποφυγής του αδιεξόδου, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να αφαιρεθεί η πρόβλεψη προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων από τον υπουργό Εργασίας και μεταβίβασής της σε άλλη Αρχή. Στον αντίποδα, χτίζει άμυνα με στόχο τη διατήρηση του σημερινού επιτρεπόμενου ορίου απολύσεων ανά μήνα στο 5%.
Στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων το ΔΝΤ κράτησε σκληρή γραμμή απέναντι στην επιμονή της κυβέρνησης και της νέας υπουργού Εργασίας Εφης Αχτσιόγλου περί επαναφοράς της ισχύος των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών, αλλά και του ορισμού του κατώτατου μισθού από τους κοινωνικούς εταίρους.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο διαφαίνεται κάποια διάθεση των δανειστών να εξετάσουν την πιθανότητα υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων, μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις (και όχι άκριτα όπως ισχύει σήμερα). Στον αντίποδα, τόσο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί όσο και το ΔΝΤ επιμένουν ότι ο κατώτατος μισθός θα πρέπει να παραμείνει στη δικαιοδοσία του κράτους.
Μείζον θέμα θεωρείται και η λειτουργία του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Παρά την απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε αντισυνταγματική την κατάργηση της δυνατότητας για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ, οι δανειστές, έχοντας στα χέρια τους και την εισήγηση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), ζητούν η μονομερής προσφυγή να επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στις ειδικές ή δημόσιες υπηρεσίες, ή έστω στην περίπτωση της διαβούλευσης και όχι της διαιτησίας.
Βραχνάς και τα συνδικαλιστικά
Οι δανειστές, με επικεφαλής το ΔΝΤ, επιμένουν στην κατάργηση των προνομίων των συνδικαλιστών ενώ διατηρούν στο τραπέζι -πιθανότατα για να το αποσύρουν κάποια στιγμή- την επαναφορά του lockout (ανταπεργία) στο ελληνικό δίκαιο. Ανοίγουν μάλιστα και θέμα απεργιών, παράλληλα με την απαίτηση για μεγαλύτερη ευελιξία στην απόλυση συνδικαλιστών.
Η κ. Αχτσιόγλου, κατά τη χθεσινή πολύωρη συνάντηση, είχε στο οπλοστάσιό της το πόρισμα του ILO παράλληλα με αυτό της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, με στόχο να επιτύχει την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο σύμβασης, έστω κι αν ο κατώτατος μισθός παραμείνει έως το τέλος του προγράμματος, ήτοι τουλάχιστον τα μέσα του 2018, στη δικαιοδοσία του κράτους.
Παράλληλα, απέρριψε τη θεσμοθέτηση ενός υπο-κατώτατου μισθού για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, αν και το ILO -όπως άλλωστε και οι εμπειρογνώμονες- αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο διάκρισης στην αμοιβή, εφόσον στηρίζεται σε αντικειμενικούς όρους -όπως είναι το εκπαιδευτικό αντικείμενο και η εργασιακή εμπειρία- και όχι στην ηλικία.
Οι πιθανές υποχωρήσεις που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση εστιάζονται στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων µε την εφαρμογή της εργασίας μειωμένου ωραρίου, ώστε οι επιχειρήσεις που βρίσκονται ένα βήμα πριν από τις οµαδικές απολύσεις και το λουκέτο, να μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους με μειωμένο ωράριο.
Το κράτος, μέσω ΟΑΕΔ, θα συμπληρώνει τον μειωμένο μισθό με επίδομα ανεργίας. Αντίθετα, μάχη σε νομικό επίπεδο αναμένεται να δοθεί στο θέμα του ΟΜΕΔ, το οποίο άλλωστε έχει κριθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας.