Το βάθος των αλλαγών που έρχονται στην ελληνική αγορά ηλεκτρισμού, οι ανατροπές που δρομολογούνται καθώς και οι επιπτώσεις τους δεν αφήνουν ασυγκίνητους τους ξένους θεσμικούς και τα funds.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει αν κρίνει κανείς από το βομβαρδισμό ερωτήσεων που δέχθηκε σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, ο πρόεδρος τη ΔΕΗ Μανώλης Παναγιωτάκης στο περιθώριο του 17ου New York Capital Link Forum, με θέμα "Investing for Growth", που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη.
Ποιές ακριβώς συνέπειες θα έχει στην εξέλιξη της επιχείρησης η απώλεια των κερδών και των παγίων του ΑΔΜΗΕ, τι θα συμβεί με τις μνημονιακές δεσμεύσεις για την υποχρεωτική μετακίνηση πελατών, πόσο είναι σήμερα το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών και αν μειώνεται, τι αλλάζει με τα ΑΔΙ, ήταν σύμφωνα με πληροφορίες μερικές από τις ερωτήσεις που υπέβαλαν επίμονα στον κ. Παναγιωτάκη, εκπρόσωποι από το διεθνές επενδυτικό κοινό.
Πέρα όμως από τις επίμονες ερωτήσεις, η εντύπωση που δημιουργήθηκε σε στελέχη της ΔΕΗ ήταν ότι τα funds με τα οποία συναντήθηκε ο κ. Παναγιωτάκης διακρίνουν ευκαιρίες στην ελληνική αγορά ηλεκτρισμού, και στην ίδια τη ΔΕΗ, έστω και αν μελλοντικά θα μιλάμε για μια μικρότερη και εντελώς διαφορετική εταιρεία από τη σημερινή.
Στο δια ταύτα, ο επικεφαλής της ΔΕΗ συναντήθηκε στο πλαίσιο του συνεδρίου με εκπροσώπους συνολικά 8 ξένων funds, μεταξύ των οποίων τα Cyrous Capital Partners, Horizon, και Fidelity (από τους σημαντικούς κάποτε ξένους θεσμικούς στο μετοχικό κεφάλαιο της ελληνικής επιχείρησης). Κατά τις ίδιες μάλιστα πηγές, κάποια εκ των 8 funds εκδήλωσαν ενδιαφέρον εισόδου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ.
Το αν φυσικά το προκαταρκτικό αυτό ενδιαφέρον θα μείνει και… προκαταταρκτικό αργά ή γρήγορα θα φανεί, καθώς μπορεί κάποιοι να "βλέπουν" Ελλάδα, αλλά θέλουν πρώτα απ' όλα να καταλαβουν τι ακριβώς συμβαίνει εδώ.
Στο εξωτερικό πάντως, όσοι παρακολουθούν τα της ΔΕΗ ξέρουν ότι η επόμενη ημέρα έχει αρχίσει ήδη να γράφεται, στο προσκήνιο, αλλά και στο παρασκήνιο.
Γνωρίζουν δηλαδή ότι η συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών για τον ΑΔΜΗΕ στερεί απο τη ΔΕΗ το δεύτερο πιο σημαντικό περιουσιακό της στοιχείο μετα τις μονάδες ηλεκτριμού, μαζί με το 60% των ετησίων ομιλικών κερδών, δίχως να είναι σαφές το ποτε και ποσό θα αποζημιωθεί, και σε μια περίοδο που γράφει ήδη ζημιές λόγω της βόμβας των ανεξόφλητων λογαριασμών. Χειρότερα δηλαδή δε γίνεται.
Επειτα, η υποχρεωτική ελέω μνημονίου μείωση στο μερίδιό της κατά 50% στη λιανική ως το 2020, σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια ότι τα επόμενα χρόνια θα στερηθεί μια πολύ σημαντική ρευστότητα. Οταν μια σειρά μονάδων της λόγω γήρατος πρόκειται να τεθούν σταδιακά εκτός λειτουργίας, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα, θα μπορεί να κτίσει από μόνη της νέες ;
Ολα οδηγούν σε ένα βασικό συμπέρασμα : Η ΔΕΗ των επόμενων ετών δεν θα έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Το τωρινό κρατικό μονοπώλιο που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και ελέγχει μερίδιο 94% στη λιανική θα αποτελεί μια μακρινή εικόνα από το παρελθόν.
Ακόμη κι έτσι όμως, αυτή η μικρότερη εταιρεία που θα μείνει στη θέση της σημερινής, έχει τις δυνατότητες να παίξει κομβικό ρόλο στην αγορά. Αλλωστε η αγορά χρειάζεται μια ισχυρή, έστω και μικρότερη αλλά με λιγότερα φέσια ΔΕΗ. Πιθανώς αυτό ακριβώς να βλέπουν και τα ξένα funds που διερευνούν τις ευκαιρείες επενδύσεων στην Ελλάδα και ρωτούν επίμονα ζητώντας πληροφορίες για τις δραστικές αλλαγές που φέρνει το μνημόνιο στον κλάδο του ηλεκτρισμού.